300 stron niecenzurowanej wiedzy o polskim hip hopie.
Limitowana edycja książki napisanej i wydanej z potrzeby hiphopowego serca.
Czysty True School.


Historia polskiego hip hopu wciąż jest niedopowiedziana. Posiada dziury i prześwity, pomimo że powstała już góra leksykonów i encyklopedii na ten temat. W końcu światło dzienne ujrzała przełomowa publikacja autorstwa najstarszych polskich hiphopowców – Sadiego i Graffa. Dla miłośników hip hopu, książka pod nazwą „Polski hip hop posiada wiele twarzy” jest zupełnie nową podróżą po kulturze ulicy lat 80-tych i 90-tych.

Tej książki nie napisali dziennikarze. Może dlatego nie kupisz jej w żadnym sklepie. Czytelnik z łatwością zauważy więc, że to, nad czym pochyla wzrok i skupia myśli, to czysta proza. To zbiór niecenzurowanej wiedzy dwóch osób, które od wczesnych lat 80-tych zaangażowane były w rozwój polskiego hip hopu. Te dwie osoby, to Sadi i Graff. Jak mało kto z dzisiejszych hiphopowców pamiętają oni początki tej kultury w naszym kraju. Autorzy postanowili podzielić się z nami niepublikowanymi wcześniej faktami z historii hip hopu.

Sadi i Graff po kolei i zupełnie na nowo opisują poszczególne elementy polskiej kultury hip hop. „Polski hip hop posiada wiele twarzy” to między innymi breakdance, jako pierwszy element HH, który pojawił się w Polsce. Ponadto, trochę o historii polskiego graffiti. Polski rap, jego definicja i przeznaczenie oraz wiele innych zagadnień związanych z kulturą hip hop.

Bardzo ważną kwestią poruszaną w książce jest legendarna organizacja Universal Zulu Nation. Autorzy bezceremonialnie rozprawiają się z mitami na temat undergroundowego, międzynarodowego wizerunku hip hopu, przedstawiając rzetelny i obiektywny obraz wspomnianej organizacji. Także wtedy, gdy za sprawą Sadiego i Graffa Universal Zulu Nation pojawiło się w Polsce, a pierwszymi członkami z Polski w tej światowej organizacji z siedzibą w Nowym Jorku, w dzielnicy Bronx, byli właśnie Sadi i Graff.

Autorzy przeżyli wszystko, o czym piszą. Nie ma tu podkręcanych historii i bajkopisarstwa. Jeśli chcemy poznać inną twarz polskiego hip hopu – nie tę z plastikowych gazet, głupawych klipów i kolorowych portali, gdzie wszystko wygląda rewelacyjnie – spędzimy nad tą książką długie i owocne godziny. To cenna wiedza o polskim hip hopie, której nie znajdziemy w Wikipedii.

[Agencja Najwera, 2015]