(...) zróżnicowana, czysto narracyjna akcja łączy się nierozdzielnie z zaciętą publicystyką społeczną raz po raz wracającą w wielu rozdziałach. Pozornie luźno związany z wątkami atak na system wyborów parlamentarnych, liczne tyrady pod adresem "Wysokiej Izby i Panów z Rady", cała historia Betty Higden – wszystko to trafia na miejsca niby fragmenty łamigłówki obrazkowej. Wszystko pasuje znakomicie do symboliki "bogactw zagrzebanych w kopcach śmieci" i rzeki, która obojętnie, bez odmiany, spokojnie przepływa obok wydarzeń.
Nad tą właśnie rzeką rozrasta się niby złośliwy nowotwór dickensowski Londyn – zawsze w "Naszym wspólnym przyjacielu" pełen kurzu, zaduchu i śmiecia albo smagany wichurą z deszczem czy gradem, tonący w mazi rozkisłego śniegu*.

---
* Tadeusz Jan Dehnel, "Posłowie tłumacza", w: Charles Dickens, "Nasz wspólny przyjaciel", przeł. Tadeusz Jan Dehnel, wyd. Czytelnik, 1971, s. 1046-7.