17. Dlaczego w trawie piszczy (Kossak Simona) (5)
18. To zwierzę mnie bierze (Wajrak Adam) (4)
Pozycje bardzo podobne do siebie. Zbiory felietonów o zwierzętach ilustrowane zdjęciami. Zarówno Simona Kossak, jak i Adam Wajrak mieszkali w Puszczy Białowieskiej. On pisał dla Gazety Wyborczej, ona przygotowywała gawędy dla Radia Białystok. Nawet układ tekstów podobny - u niego miesiącami, u niej - porami roku. Oboje potrafią zainteresować czytelnika i zarażają go entuzjazmem i pokorą wobec przyrody. Jednak nieco wyżej oceniam pracę Simony Kossak. Ze względu na to, że u niej wyłącznymi bohaterami są zwierzęta, a u Wajraka zbyt często on sam.
Wersja elektroniczna gawęd Simony Kossak udostępniona przez wydawcę: http://www2.bialystok.rdos.gov.pl/opendata/data/op​endata-10-001.pdf
Książkę Wajraka swego czasu publio.pl oferowało w promocji za darmo.

19. Ród Konstantyna (Krawczuk Aleksander) (4,0)
Krawczuk nie ukrywa swoich sympatii (do Juliana Apostaty) i antypatii (do ówczesnego Kościoła), ale przez to czyta się go z ciekawością. Zaangażowanie emocjonalnie w przekazywaną historię zawsze dodaje jej życia.

20. Nawrócenie i chrzest Mieszka I (Steele Philip Earl) (4,5)
Króciutka książeczka raczej publicystyczna niż historyczna. Składa się z czterech części. Pierwsza to wywiad autora z Grzegorzem Górnym, w którym opowiada o okolicznościach chrztu/nawróceń Konstantyna Wielkiego, Chlodwiga i Stefana I aby w tym kontekście umieścić Mieszka I. Steele widzi Mieszka bliżej Konstantyna niż dwóch pozostałych. O tym jest druga część - analiza okoliczności przyjęcia chrześcijaństwa prowadząca do tezy, że chodziło o rzeczywiste nawrócenie, a nie kalkulację polityczną. Trzecia część to historia odkrycia baptysterium na Ostrowie Lednickim jako domniemanego miejsca chrztu księcia. Czwarta - bogaty aneks przybliżający czytelnikom opisywane w książce postaci. Książka ciekawa, w sam raz do przeczytania w ramach jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski.

21. Pan Miś chrapie (Wilson Karma) (4,5)
Byłem bardzo ciekaw tej książeczki. Cóż jest w niej takiego, że praktycznie jest nie do zdobycia na rynku wtórnym. Natrafiłem na nią w końcu. Przypadkowo - na półce w poradni lekarskiej. Jest to całkiem przyjemna opowieść o tym, jak w gawrze śpiącego niedźwiedzia schronienie przed zimnem znajduje wiele innych zwierząt, które następnie rozkręcają tęgą imprezę. W sumie zarówno tekst, rysunki, jak i tłumaczenie takie sobie, ale ogólne wrażenie całkiem dobre. Może ze względu na pewne elementy łączące mnie z głównym bohaterem? ;)

22. Chrystus wylądował w Grodnie: (Ewangelia Judasza) (Karatkiewicz Uładzimir) (4,0)
Białorusin pisze powieść pozornie historyczną (czasy ostatniego Jagiellona) w której trupa wędrownych aktorów odgrywających Pasję zostaje aresztowana w Grodnie za sianie zamętu. Wykorzystana przez możnych do pacyfikacji wygłodniałych mieszkańców następnie wyrywa się spod kontroli i zaczyna mimowolnie kroczyć śladami wydarzeń biblijnych. Powieść jest głęboko humanistyczna (przykład: cytat z książki ), antyklerykalna, wzmacnia zarazem (tworzy) świadomość historyczną Białorusinów jako odrębnego bytu.
Ciekawostka - w powieści wspomniane są Białoruskie smoki (Tsmoki) z jeziora Lepiel, które nawet dorobiły się pomnika i festiwalu: http://cmok.budzma.org/sites/default/files/Taranti​no.by-2014-Cmok-Festival-1983.jpg

23. Grona gniewu (Steinbeck John) (4,5)
Niewątpliwie Steinbeck ma talent i zmysł obserwacyjny. Nie każdy poświęci cały rozdział naprawie samochodu i napisze to tak, że ani chwili nie nudzi. Powieść jest bardzo dobra, gdy mieści się pomiędzy naturalizmem niczym u Zoli, a paradokumentem jak "Dzieci Sancheza" Lewisa. Niestety dużo gorzej jest, gdy zamiast pozostawić czytelnikowi ocenę tego co widzi, sam zaczyna sugerować, co myśleć. Marzy mi się podobna powieść w Polskich realiach - opisująca emigrację na przełomie XIX i XX wieku biednych mieszkańców Galicji do Brazylii, czy USA, albo Wielkopolan do zagłębia Ruhry.

24. Dzieje Polski: Do 1202: Skąd nasz ród (Nowak Andrzej (ur. 1960)) (4,5)
Specyficzne dzieło. Nie jest to bowiem podręcznik, ani praca popularnonaukowa. Skłonny jestem uznać, że coś pomiędzy gawędą, a esejami na temat dziejów naszego państwa i narodu. Charakterystyczne dla Nowaka jest szukanie daleko idących (czasem zbyt daleko) analogii i nawiązań do czasów późniejszych, nawet współczesnych. Niemniej jednak jest to świeże i interesujące spojrzenie. Polecam wszystkim, którzy z historią w szkole byli na bakier, a czują potrzebę bliższego poznania dziejów Polski.

25. Julian Apostata (Krawczuk Aleksander) (powtórka, bez zmiany oceny, nadal 5,0)
Ulubiony cesarz rzymski Krawczuka, to i książka napisana z pasją. Interesujące czasy, do upadku cesarstwa przecież już tak blisko, jeszcze niewiele tego oznak. Uderzyło mnie to, jak bardzo Julian opierał się na teurgii i wróżbiarstwie, jak bardzo był był religijny. Mylą sie więc ci współcześni, którzy tylko za jego antychrześcijaństwo mianują go patronem racjonalizmu.
Powtórzyłem sobie w ramach przygotowań do prac beletrystycznych. Chcę zweryfikować twierdzenia Krawczuka: cyt.: "Posiadamy wreszcie dwie powieści historyczne o Julianie, obie tłumaczone: D. Mereżkowski, Julian Apostata, przełożył J. Czekalski, Warszawa 1901 (rzecz Mereżkowskiego, bardzo czytywaną przed pierwszą wojną, J. Geffcken nazwał równie nudną, co i historycznie chybioną); G. Vidal, Julian, przełożył B. Zieliński, Warszawa 1970 (powieść stojąca bez porównania wyżej od poprzedniej, chyba jednak nazbyt rozwlekła)".

- - - -
Forma lektur (narastająco od początku roku):
1 x audiobook (6)
3 x e-book (7)
5 x papier (12)