Tak pomyślał Dan Kaspersen, bohater powieści Leviego Henriksena "Śnieg przykryje śnieg". Dodał jeszcze: "Wszyscy żyją w przeświadczeniu, że los lub życie powinny potoczyć się zupełnie inaczej."

Z powyższym zdaniem wielu z nas mogłoby się z pewnością zgodzić. Dan Kaspersen oczekiwał od życia czegoś innego, niż więzienie. Z pewnością tak traumatyczne wydarzenie zmieniło jego postrzeganie rzeczywistości. Powieść zaczyna się sceną pogrzebu brata. Dan nie może pogodzić się ze śmiercią Jakoba. Nie zdążył się z nim spotkać. Wspomina wspólne dzieciństwo i młodość i próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o przyczyny tragedii. W konsekwencji następujących po sobie zdarzeń rzeczywistość okazuje się być nie całkiem jednoznaczna. Dan chciałby określić swoje miejsce w życiu. Jest inny, niż był jego brat. Jakob był spokojnym domatorem, Dan chciałby podróżować, jak jego wuj marynarz. Zdawałoby się, że bardzo się różnią, jednak więź braterska jest bardzo silna. Los brata splótł się z jego własnym i pomógł mu podjąć decyzję o przyszłości.

Levi Henriksen stworzył thriller psychologiczny, który czyta się jak doskonały kryminał i powieść obyczajową w jednym. Powieść trzyma w napięciu i do końca nie ma prostej odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób bracia, którzy oddalili się od siebie, także fizycznie, potrzebują siebie wzajemnie. Ważnym problemem tej opowieści jest kwestia konieczności zaspokojenia potrzeby przynależności i akceptacji. Dan po wyjściu z więzienia poszukuje sposobu, by wypełnić swoje życie. Jak zwykle jest na to jeden niezawodny sposób... Trzeba się dobrze poczuć we własnych butach (cytat z powieści).
Z pewnością Levi Henriksen zasłużył na przyznaną mu za tę książkę Nagrodę Norweskich Księgarzy, pewne jest także, że może na jej podstawie powstać świetny film. Uważam jednak, że książka ma swoją magię i warto ją najpierw przeczytać.



Śnieg przykryje śnieg (Henriksen Levi)