Przeczytałam tę książkę po raz pierwszy przypadkiem - 12-letnia dziewczynka chora siedziała sama w domu i jedyną książką, której jeszcze nie przeczytała, była książka mamy. W dwa dni ją pochłonęłam, co było wtedy nie lada wyczynem.

Tytuł "Coś wspaniałego" "prześladował" mnie później przez lata, ale nigdzie nie mogłam znaleźć autorki tej książki, nawet panie w bibliotece nie mogły mi pomóc, bo nie pamiętały takiego tytułu.

A teraz, po 12 latach, udało mi się zdobyć tę książkę i przy niej zapominam o całym świecie. Mogę ją czytać raz po raz, a i tak za każdym razem zaskakuje mnie od nowa i od nowa.

Gorąco polecam wszystkim tę książkę - historia opowiedziana przez autorkę jest tak cudowna, że nie pozwala się od niej oderwać nawet na moment.