Rzeczywiście ta książka to czar wspomnień odkrytych na nowo oczami autora. Tu wielki ukłon dla Pana Stasiuka, bo byłam w tych miejscach, byłam... Powieść jest zbitką wspomnień z podróży po wschodniej i południowej części Europy, nie tej skomercjalizowanej, ale tej nieodkrytej, którą się nie zwiedza, a tylko bywa przejazdem, lub nie bywa wcale, bo ani tu dróg asfaltowych, ani widoków szczególnych, ale gdzieś z głębi unosi się jakiś osobliwy urok. I ludzie jacyś inni, i czas jakiś wolniejszy, i słońce jakieś takie większe...

A prócz wspaniałych opisów jest też sporo o historii. Kto nie słyszał takich nazwisk jak Jerzy Doża, Jakub Szela, Emil Cioran, po przeczytaniu tej książki sięgnie pewnie po encyklopedię, by się dowiedzieć...