Mnóstwo pozytywnych opinii na forach, wysoki procent trafności "polecanki", jak również fakt, że w każdej bibliotece w mojej okolicy czas oczekiwania na tę powieść jest bardzo długi – wszystko to skłoniło mnie do zakupu "Drogi królów".

Autor przedstawia nam czworo głównych bohaterów. Są to:

Shallan Davar – młoda dziewczyna, której pasją jest nauka. By ratować swoją rodzinę, decyduje się ona ukraść cenny przedmiot należący do sławnej uczonej. Musi podjąć decyzję, czy ważniejsze są własne marzenia, czy obowiązek wobec rodziny.
Dalinar Kholin – arcyksiążę Alethkaru. Kiedyś żądny władzy i sławy. Obecnie skupiony na zjednoczeniu ojczyzny i przestrzeganiu honoru.
Kaladin – syn chirurga, żołnierz zdradzony przez przełożonych, który zostaje niewolnikiem. Obwiniając się za śmierć bliskich, szaleńczo próbuje ratować ludzi, z którymi zetknie go los.
Szeth-syn-syn-Vallano – skrytobójca z Shinovaru. Narzędzie w rękach nieznanych panów. Chyba najbardziej tajemnicza i tragiczna postać w całej powieści. Mimo odrazy, jaką do siebie czuje, nie jest w stanie się przeciwstawić.

Wiele osób stwierdzi, że to wszystko już było. Po raz kolejny grupa ludzi musi ocalić świat przed katastrofą. Pewnie mają trochę racji. Jednak prawdziwą sztuką jest przedstawienie czegoś pozornie wtórnego w taki sposób, by odbiorca chciał to czytać. Należy wprowadzić nowe elementy. I tu właśnie ujawnia się talent Sandersona.

Autor zbudował fabułę wokół zjawiska, którego wielu ludzi się boi, mianowicie wokół burzy. Pomysł niespotykany nigdzie indziej, który oprócz wyrazistych bohaterów jest jednym z głównych powodów sukcesu tej książki.

Jak to zwykle bywa w powieściach o tak dużej objętości, akcja rozwija się powoli, momentami wręcz nieco wieje nudą, jednak gdy burza już uderza, nic nie jest w stanie jej powstrzymać.

Oprócz zwykłych elementów fantasy, autor skupia się również na dylematach natury religijnej (istnienie Boga), moralnej (wyższość dobra ogółu nad dobrem jednostki) i społecznej (problem niewolnictwa).

Pochwały należą się również za świetne ilustracje oraz za okładkę (wyd. Mag, 2014), która mnie zwyczajnie urzekła.