„Ta książka opowiada o wielkich sukcesach umarłych – pisze o »Sztywniaku« jego autorka Mary Roach. – To książka o czasami dziwacznych, często szokujących, ale niezmiennie fascynujących wyczynach zwłok”.

Amerykańska reporterka zdecydowała się – nie przekraczając granic dobrego smaku i nie epatując makabrą – opisać pośmiertne przygody naszych ciał, które są wykorzystywane do różnych eksperymentów i badań.

Do czego wykorzystuje się ciała?

1. Głowa jest zbyt cenna, żeby ją tracić. Operacje na zwłokach.
2. Zbrodnie anatomii. Porywacze ciał i inne obrzydliwe historie początków sekcji zwłok.
3. Życie po śmierci. O gniciu, i co można z tym zrobić.
4. Trup za kółkiem. Testy wypadkowe i upiorna, acz konieczna nauka o odporności na ciosy.
5. Poza czarną skrzynką. Kiedy ciała pasażerów muszą opowiedzieć historię katastrofy.
6. Trup idzie do wojska. Śliska etyka kul i bomb.
7. Święty trup. Przybijanie do krzyża.
8. Skąd wiesz, że nie żyjesz? Żywe trupy, pogrzebani żywcem oraz naukowe poszukiwania duszy.
9. Sama głowa. Dekapitacja, reanimacja, transplantacja.
10. Zjedz mnie. Leczniczy kanibalizm i przypadek ludzkich pierożków.
11. Z pieca do kubła z kompostem. I inne nowoczesne propozycje jak skończyć.
12. Szczątki autorki. Da, czy nie da?


„Zwłoki to nasi superbohaterowie: niestraszny im ogień, potrafią znieść upadki z wysokich budynków i czołowe zderzenia ze ścianą. Można do nich strzelać, przejechać im po nogach motorówką – to ich nie rusza. Można bez szkody usuwać im głowy. Są w stanie być w sześciu miejscach naraz. To jak mieć na usługach Supermana – byłoby strasznym marnotrawstwem rezygnować z jego potencjału i nie wykorzystywać go do rozwoju ludzkości”.

z wstępu autorki

[Wydawnictwo Znak, 2010]