Autor: Katarzyna Puzyńska
Tytuł: Motylek
Wydawnictwo: Prószyński i s-ka
Liczba stron: 608
Przeczytana przeze mnie: Luty 2016
Oceniona przeze mnie na: 6
Motylek (Puzyńska Katarzyna)
Do sięgnięcia po tę książkę skłoniła mnie właśnie biblionetka.
Od razu powiem: nie zawiodłam się. Grubość, ani to, że jest to cykl mnie nie przeraziło. Mało tego, zostałam tak oczarowana, że przeczytałam dwa kolejne tomy, chociaż to się raczej nie zdarza, żebym czytała cykle ciągiem.

Na skraju małej wsi Lipowo znaleziono zwłoki zakonnicy. Początkowo wydaje się, że to potrącenie, ślady jednak wskazują na to, że kobieta padła ofiarą mordercy.
Kilka dni później ginie następna kobieta. Mnożą się tropy, a przestępca wciąż jest na wolności.

W książce głównie ujęło mnie to, że oprócz typowo kryminalnej sprawy, mamy także mocno zarysowane tło obyczajowe. Dzięki temu czytelnik może bardziej zżyć się z bohaterem, głębiej go poznać i wczuć się w jego sytuację nie tylko rodzinną, ale także społeczną.

Weronika Nowakowska jest psychologiem. Nie dawno rozwiodła się z mężem i postanowiła przeprowadzić się do Lipowa. Kupuje stary dworek, powoli go remontuje i poznaje mieszkańców miejscowości. W przyszłości chce otworzyć klub jeździecki.

Daniel Podgórski to młody policjant, szef komisariatu. Ma lekką nadwagę (przez mamę, która ciągle częstuje go domowymi ciastami), bardzo chce dokonać czegoś „większego”, niż tylko odprowadzanie pijanych mieszkańców spod sklepu do domu, tym samym zapobiegając ich zamarznięciu.

Wśród bohaterów na uwagę zasługuje także komisarz Klementyna Kop. Starsza kobieta, o której krążą legendy, głównie za sprawą tatuaży i ciętego języka.
Jest doskonałą, przenikliwą i bezpośrednią śledczą.
Jak ułoży się współpraca Daniela i Klementyny? Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy Lipowa? Co połączy Daniela i Weronikę?

Przytoczyłam tylko sylwetki trojga bohaterów, dlaczego? Wydają mi się oni najważniejsi, chociaż paleta postaci jest tak wielka, są one tak malownicze i cudownie kreowane, że chce się czytać i czytać bez końca.
Mało tego, czytelnik nie jest w stanie domyślić się, kto zabija! A to przecież w kryminale najważniejsze!