Od czasu do czasu czuję potrzebę powrotu do literatury dla młodych czytelników. Być może to chęć powrotu do tych rozkosznych, beztroskich lat, kiedy czytanie książek było wielką przygodą. Zapewne też to, że jestem ciekaw, co proponuje się naszym malcom, by rozwijali i kształtowali wyobraźnię.

Terakowska daje dosyć wyraźną odpowiedź na to pytanie: próbuje zderzyć zdrowy rozsądek kilkunastoletniej dziewczynki z magią. Agata, bohaterka powieści, jest nietypowym dzieckiem: spokojna, małomówna i rozsądna, niemniej niezwykle wrażliwa. Nie zaskakują jej więc dziwne meble w sklepie z antykami, jednakże pewne lustro płata jej zmysłom figle, co budzi jej ciekawość. To lustro przenosi ją wreszcie do innego, oczywiście dziwnego świata, w którym ma do spełnienia ważną misję. Świat ten jest podobny do naszego, ale czegoś w nim brak.

Wybredni powiedzą, że zastosowane w tej powieści rozwiązania nie są nowatorskie. Być może mają słuszność, niemniej warto zwrócić uwagę na to, co Terakowska chce powiedzieć dorosłym o ich dzieciach. A mówi wiele o ich wyobraźni, przede wszystkim wrażliwości zderzanej ze zdroworozsądkowym myśleniem, które jest procesem trudnym, uciążliwym i... skutecznym. A wyobraźnię młodego czytelnika pobudza barwami istot, roślin i zwierząt żyjących w tym wymyślonym świecie.

Zakończenie wydaje się banalne, a jednak niesie w sobie próbę pokazania, jakie mogą być źródła tego, co nazywamy talentem, a co nadal jest dla nas wielką tajemnicą.

Z pewnością po przygodach Harry'ego Pottera "Szafa Pana Grymsa" wyda się kopciuszkiem, ale ma swój urok i nie rości sobie pretensji do czołówek gazet, co też się liczy.