Druga połowa XIX wieku. Młoda, ambitna, samodzielna i pragnąca zarabiać na swoje utrzymanie Angielka, Lucy Snowe wyrusza w podróż w poszukiwaniu pracy. Przypadek sprawia, że pewnej nocy przy pomocy nieznajomego dżentelmena trafia, we francuskim mieście Vilette, na pensję dla dobrze sytuowanych panien, którą prowadzi madame Beck. A że akurat ta dama potrzebuje kogoś do nauki języka angielskiego, po krótkiej konsultacji z monsieur Paulem (również nauczycielem tej szkoły) decyduje się zaryzykować i powierzyć to stanowisko młodej i poznanej w dość dziwnych okolicznościach kobiecie. Lucy okazuje się osobą uczciwą i oddaną sprawie. Jak potoczyły się jej losy, kogo i z jakich sfer poznała, mężczyzn, kobiety, to już trzeba sprawdzić samemu.

Książka ta jest uważana za najbardziej dojrzałą w twórczości Charlotty, jej biografowie twierdzą, że jest to w zasadzie autobiografia autorki, bo Vilette w rzeczywistości to ówczesna Bruksela, gdzie autorka istotnie około roku uczyła w szkole. Główni bohaterowie książki, madame Beck i monsieur Paul, to naprawdę małżeństwo, które prowadziło ośrodek i przyjęło Charlottę do pracy. Przeżycia Lucy Snowe i monsieur Paula to opis romansu autorki z mężem właścicielki szkoły. Tylko doktora Johna nie da się jednoznacznie przyporządkować. Autorce chodziło chyba bardziej o opisanie nielubianego i niecenionego wysoko ówcześnie zawodu lekarza.

Sama książka w sumie niezła, choć czyta się ją różnie, w zależności od nastroju autorki. Raz bardzo ciężko, są dłużyzny (chyba miała taki styl), a innym razem szybko i w pogodnym nastroju. Musimy jednak pamiętać, w jakim momencie książka ta była pisana. W domu się nie przelewało, był starzejący się i wymagający coraz większej opieki ojciec oraz chorujące i umierające jedno po drugim rodzeństwo autorki. A i sama pisarka wydaje się osobą pesymistycznie nastawioną do życia i świata, niezdecydowaną i nieśmiałą. I to też czasem przebija z kart tej powieści. Ale ciekawe, dość zaskakujące zakończenie, osnute mgiełką tajemnicy i niedomówienia, spowodowało, że zdecydowałem się dać tej książce ocenę 4,5.

Polecam wielbicielom Charlotte Brontë oraz czytelnikom CIERPLIWYM!