Niesamowita powieść SF.

W odległej przyszłości, gdy Stara Ziemia już nie istnieje, ludzkość zadomowiła się i terrareformowała inne planety. Technologia jest wysoko rozwinięta. Są statki z napędem nadświetlnym, podróż z planety na planetę trwa kilka tygodni, a nawet lat. Ludzie w celu odbycia takiej podróży często poddają się hibernacji.

Jest tam jeszcze wiele innych udogodnień życia. Nie w tym rzecz jednak. Istotą powieści jest rola Boga w rozwoju ludzkości, przemiana religii, etyka ludzkich zachowań religijnych.

"Religia i etyka rzadko szły w parze. Wymogi religijnego absolutyzmu, fundamentalizmu lub wojującego relatywizmu często odzwierciedlały najgorsze aspekty współczesnej kultury i rozliczne uprzedzenia, zamiast tworzyć system, w którym Bóg i człowiek mogliby współistnieć, mając poczucie prawdziwej sprawiedliwości"[1].

Wiele miejsca w tej powieści autor poświęcił na rozpatrywanie "problemu Abrahama" - "(...) prymitywne czasy wymagały prymitywnego posłuszeństwa; późniejsze społeczeństwa osiągnęły takie stadium rozwoju, w którym to rodzice poświęcali się dla dobra dzieci (...); że nowe pokolenia powinny odrzucać wszelkie żądania poświęcenia. (...) To właśnie przez ofiary i przez gotowość do ich ponoszenia historia rodzaju ludzkiego była pisana krwią"[2].

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści, ponieważ pokazała mi, że mimo rozwoju wszelkich technologii, hipernapędów, portali i transmiterów, którymi ludzkość będzie się posługiwała, i tak pytania egzystencjalne pozostaną te same. Z jednej strony to krzepiące, a z drugiej może nieco zniechęcić. Ale... No właśnie, zawsze jest jakieś ale. Ale powieść jest bardzo dobra, a nie dałam jej 6, ponieważ wydawało mi się, że autor miejscami epatował mową cybernetyczną, którą przecież nie wszyscy muszą rozumieć. Można było powiedzieć to samo prościej.

Gorąco polecam! Ja już się nie mogę doczekać "Endymiona".



---
[1] Dan Simmons, "Upadek Hyperiona", wyd. MAG, 2008, str. 676.
[2] Tamże.


[recenzję zamieściłam wcześniej na swoim blogu]