"Persona non grata" to debiut literacki Piotra Liany. Z uwagi na różnorodność tematów trudno jest jednoznacznie przyporządkować omawianą powieść.

Po pierwsze, to kryminał; wiejski, prowincjonalny. Warstwę kryminalną stanowi kilka wątków, w tym główny, dotyczący zabójstwa wiejskiej prostytutki. Ale nie tylko – również śmierć rodziców głównego bohatera i tajemnica, którą skrywa jego jedyna żyjąca krewna.

Po drugie, to powieść obyczajowa. Poznajemy mały ekosystem, jakim jest zagubiona pośród Beskidów wieś – Kłobuczka. Zamieszkujące tam osoby tworzą istne panoptikum. Od ciotki, weselnej kucharki, przez sołtysostwo, księży, gospodarzy, nuworyszy z Warszawy, wiejskiego głupka i jego brata policjanta, aż do prostytutek i ich klientów. Prawie każda postać ma wyraźne, bardzo ją wyróżniające cechy.

Po trzecie, to powieść społecznie zaangażowana. Wśród poruszonych w niej tematów są ksenofobia, fundamentalizm religijny, molestowanie, korupcja, przemoc wobec kobiet itd.

Żeby jednak nie było aż tak ponuro, po czwarte – to komedia; czarna, ale jednak komedia :D . Gigantyczna dawka ironii pozwala spojrzeć na wieś z dystansem. Sądzę też, że wielu czytelników, podobnie zresztą jak ja, będzie się niejednokrotnie zaśmiewać przy czytaniu.

Na koniec nasuwa mi się myśl, że to powieść nostalgiczna. Każdy z nas ma jakiś obraz wsi, zna podobnych ludzi. Kłobuczka może stać się częścią tego obrazu.

Aha, jeszcze jedno: ciekawe, czy któryś z innych czytelników zgadł, kto zabił. Mnie się nie udało.

Książkę warto, a nawet trzeba przeczytać!