Przeczytałam 120 książek po raz pierwszy i około 30 powtórek (w całości i w kawałkach). Z tego tylko 10 na papierze (no i te powtórki też były papierowe, ale ich nie potrafię policzyć), reszta w postaci elektronicznej.
24 biografie i autobiografie, 23 pozycje z działu literatury faktu, głównie reportaże, 19 kryminałów, 8 tomów z esejami i publicystyką, reszta to głównie powieści i opowiadania.
Ponad połowa, bo 62, została napisane przez polskich autorów.

Co zapamiętam na długo? Księgi Jakubowe (Tokarczuk Olga), Sól ziemi: Powieść o cierpliwym piechurze (Wittlin Józef), Czasy secondhand: Koniec czerwonego człowieka (Aleksijewicz Swietłana), Colas Breugnon (Rolland Romain), Epoka hipokryzji: Seks i erotyka w przedwojennej Polsce (Janicki Kamil), W gazetach tego nie napiszą (Prochaśko Taras (Prohaśko Taras)), Judasz (Oz Amos), Beksińscy: Portret podwójny (Grzebałkowska Magdalena), Ja nie jestem Miriam (Axelsson Majgull).

Rozczarowań było kilka, mam nadzieję, że szybko zapomnę, ale nie na tyle, żeby znów się nadziać na coś takiego.

Kupiłam strasznie dużo książek, już nawet nie liczę, bo mnie karta kredytowa boli na samą myśl, ale kiedy się nie ma biblioteki, trzeba sobie jakoś radzić. Staram się pożyczać, wymieniać, korzystać z wyprzedaży i obniżek cen, ale ostatecznie i tak szastam krwawicą bez opamiętania. Pocieszam się tylko tym, że do nałogowych palaczy i tak mi jeszcze trochę brakuje w rozrzutności.

W przyszłym roku chcę przeczytać więcej książek Agaty Tuszyńskiej, bo zachwyciła mnie jej Narzeczona Schulza (Tuszyńska Agata), chcę też wygrzebać skądś kilka pozycji z kanonu literatury polskiej i światowej, które mnie ominęły, a szkoda mi być taką ominiętą. I koniecznie muszę wrócić do poezji.