Niezwykle dotkliwe doświadczenia prawie 1,5 miliona ludzi wywiezionych w czasie II wojny na Syberię zdecydowanie zbyt słabo funkcjonują w polskiej świadomości historycznej, a w przypadku młodego pokolenia można wręcz mówić o nieświadomości. Dlatego dobrze się dzieje, gdy nieliczni żyjący świadkowie i uczestnicy ówczesnych wydarzeń mimo sędziwego wieku i trudności związanych z tzw. rozdrapywaniem ran sięgają po pióro, by zapisać Historię przeżytą na własnej skórze.

"Drogi i bezdroża" to przejmująca opowieść o losach pewnej rodziny z Podola, której po 6 latach syberyjskiej niewoli udaje się powrócić do Polski, niestety z pewnym bardzo ciążącym bagażem. Wszyscy Sybiracy dźwigają go do dzisiaj. Możemy mieć jedynie nadzieję, że dzięki czytaniu podobnych książek ten ciężar staje się choć trochę lżejszy.

[Stapis, 2006]