Ewa Drzyzga jest osobowością telewizyjną, ale nie jest celebrytką w pełnym tego słowa znaczeniu. Nie wystawia swojego życia pod ocenę publiczności, nie wywołuje skandali, nie fotografuje się na ściankach. Nie musi, jest dobra w tym co robi i to jej wystarcza. My zaś oglądając „Rozmowy w Toku”, zarówno zwolennicy jak i przeciwnicy programu bo przecież i tacy się znajda zastanawiamy się jak to działa? Jak ona to robi? Czy wszystko jest z góry wyreżyserowane? Czy łzy są prawdziwe czy sztuczne? A problemy tych ludzi? Realne, czy wymyślone na potrzeby show? Czy to jak mówią jedni „moralny ekshibicjonizm”, czy dążenie do poprawy sytuacji? Co nimi kieruje, parcie na szkło, czy rzeczywista potrzeba?
I najważniejsze, jak do tego podchodzi sama prowadząca? To ciekawa pozycja ukazująca kulisy programu i osobiste podejście jego prowadzącej do tematów, gości, problemów. Książka jest ciekawa, trochę może za bardzo epatuje emocjami, bo zazwyczaj pracę w mediach kojarzy się z szybkim wypaleniem zawodowym i stępieniem wrażliwości społecznej, ale nie w tym przypadku.
Sądzę, że jest to jedna z książkę, które warto przeczytać czy jest się zwolennikiem czy przeciwnikiem, programów typu Tak Show, bo wiedza nigdy nie zaszkodzi.
Co do samej głównej bohaterki, to jest to ciekawa postać i człowiek z samego „wnętrza” mediów, ktoś, czyja kariera wiele może nauczyć, szczególnie młodych garnących się do mediów ludzi.
Reasumując, ciekawa i warta przeczytania, czy się jest zwolennikiem takich programów czy też nie. W każdym razie nie jest to typowa celebrycka biografia o odchudzaniu i problemach z facetami co cieszy.