Niebezpieczne królestwo
(Motto)
Czy widzisz tę wąską drogę na błoniach,
Co wije się wśród głogów i cierni?
Tak niewielu ludzi pyta o nią,
Dążą tu jedynie sprawiedliwi i wierni.
A widzisz tę drogę szeroką,
Co biegnie wśród łąk w maju,
Tak zdradliwą, choć wielu cieszy nią oko
Ufając, że prowadzi wprost do Raju?
A tę piękną ścieżkę w blasku gwiazd,
Co ginie wśród paproci?
Do krainy elfów zaprowadzi nas
Tej czarodziejskiej nocy.
Z ballady "O Tomaszu rymiarzu".
Jak to jest z Krainą Czarów? Czy nieostrożny wędrowiec rzeczywiście może zbłądzić i się nie odnaleźć - czy może się to stać przez "naturę" tego królestwa? Stare podania mówią, że to pośrednie miejsce, czasowo i przestrzennie, między niebem i piekłem...
(Z literatury współczesnej)
"Niebezpiecznie wychodzić za własny próg, mój Frodo! Trafisz na gościniec i jeżeli nie powstrzymasz nóg, ani się spostrzeżesz, kiedy cię poniosą. Czy zdajesz sobie sprawę, że jest to ta sama ścieżka, która biegnie przez Mroczną Puszczę, i jeżeli jej pozwolisz, może cię zaprowadzić aż pod Samotną Górę albo nawet dalej i w gorsze jeszcze miejsce?".
J.R.R. Tolkien, "Drużyna Pierścienia", Wyd. Muza, str. 108.
Stary Bilbo mawiał często, że jest tylko jedna jedyna droga i że jest jak wielka rzeka: źródło tryska spod każdych drzwi... Tak mawiał Bilbo, o tym właśnie przekonał się Frodo. Taka myśl wije się poprzez całość "Władcy Pierścieni" Johna Tolkiena. Ta wizja krętej drogi wiedzie czytelnika w wielowarstwowej strukturze powieści, nawet w oderwaniu od fabuły, której głównym tematem jest przecież motyw wędrówki.
Życiowa mądrość płynąca spod Pagórka niech będzie zaproszeniem do refleksji nad dziełem Tolkiena, a w szerszym kontekście, nad tajemnicą kreowania nowych światów.
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.