Książka ta zawiera historie dzieci z domów dziecka. Jedne to katowane dzieci niczyje, których rodzice nie chcą znać. Inne są chore, jeszcze inne zupełnie normalne, a jednak z jakichś powodów tam trafiają. To również matki. Te odpowiedzialne, kochające, ale bez mieszkania, bez godnych warunków do wychowywania, a czasem i ojcowie, tak samo przecież kochający. Są też kobiety, których nic nie usprawiedliwia i w żadnym wypadku nie można ich nazwać matkami. To podłe i okrutne narzędzia do rodzenia.

Dzięki programowi "Kochaj mnie", emitowanemu w telewizyjnej Dwójce, wiele nieszczęśliwych dzieci otrzymało nowe rodziny, albo przynajmniej możliwość adopcji. Wiele rodzin dostało godne warunki do życia i ich członkowie mogli z powrotem być razem. A inne dzieci, te, które miały na adopcję najmniejsze szanse, poznały nowych przyjaciół.

Kilka historii znałam z telewizji, o większości jednak usłyszałam po raz pierwszy. Dobrze, że powstała ta książka, o takich przypadkach trzeba pamiętać, dzieci niekochane zawsze były i będą, a ich potrzeba przynależności jest równie silna jak dzieci szczęśliwych.

Niech to będzie lekcja odpowiedzialności - dla ludzi takich jak ja, ludzi młodych, którzy często poddają się nastrojowi chwili, a kiedy pojawia się dziecko, nie bardzo mogą uwierzyć w to, że od ich decyzji zależy życie nowego człowieka i albo szybko dorosną, albo pozwolą dziecku znaleźć nowy dom, co przecież jest niezwykle istotne. To niejednokrotnie najpoważniejsza decyzja w życiu młodej matki, często zostaje z nią sama, a jeśli się przestraszy i decyzja, jaką podejmie, wiązać się będzie z odebraniem życia, wyrzuty sumienia już zawsze będą przypominać jej o chwili zapomnienia.

Serdecznie wszystkim tę pozycję polecam!