Alice mieszka na farmie z ojcem i matką, ale matka jest ciągle w domu, zamknęła się w pokoju na górze i nie bierze udziału w życiu rodziny. Praktycznie jakby jej nie było. Ojciec jest zapracowany, bo prowadzi stadninę z końmi sportowymi. Nie wiedzie im się najlepiej, odkąd starsza siostra Alice uciekła ze swoim chłopakiem. To ona była ozdobą stadniny, ona przyciągała klientki, ona wygrywała zawody. Alice czuje się gorsza pod tym względem i rzeczywiście nie ma talentu do jazdy konnej.

Dziewczynka czuje się bardzo samotna - ojciec zawsze we wszystkim faworyzował starszą siostrę i ciągle czymś się martwi, matka jest wielką nieobecną. Gdy w okolicy tonie rówieśnica Alice, mała wymyśla sobie, że były najlepszymi przyjaciółkami. A ona przecież tak naprawdę nigdy nie miała przyjaciółki.

Książka jest o wielkiej samotności. Alice czuje się osamotniona, jej siostra, która w końcu wraca - również, ojciec jest nieszczęśliwy, matka wiecznie cierpi. To dominujące uczucie powoduje, że książka jest przygnębiająca, jak wszystkie z tej serii. Ale warto ją przeczytać, ponieważ świat wykreowany przez autorkę robi wrażenie autentycznego i myślę, że każdy po trosze czuje się samotny, więc zrozumie doskonale Alice i jej rodzinę. Ponadto świat hodowców koni przyciąga swoją niezwykłością i jednocześnie swojskością. Nie są to egzotyczne dla nas obszary dalekiego wschodu. To USA - bliższe nam kulturowo niż Egipt. Myślę, że książka jest godna polecenia, mnie się bardzo spodobała.



[recenzję opublikowałam wcześniej na swoim blogu]