Nie zawsze pamięć o tym co minęło przynosi ulgę, jest pociechą i nadzieją na przyszłość. Nie wtedy, kiedy przeszłość boleśnie odciska się na naszej świadomości.

Etsuko jest kobietą dojrzałą, mieszka w Anglii. Kiedy odwiedza ją córka, przychodzą także wspomnienia. Wiele lat temu opuściła swój kraj, Japonię. Mieszkała w Nagasaki, tam przeżyła wojnę, nic jednak nie wiemy o jej wojennych przeżyciach, możemy się jedynie domyślać. Kończąc lekturę mamy już pewność, że wojenne doświadczenia odcisnęły okrutne piętno na jej i jej bliskich życiu.
Kazuo Ishiguro w opowieści o pewnej Japonce zawarł uniwersalną opowieść o życiu jako splocie wzajemnie się determinujących zdarzeń przed którymi nie można uciec, bo nie da się uciec od siebie, a poczucie winy niczego nie zmieni.

"Pejzaż w kolorze sepii" to lektura ożywcza, choć bez taniej pociechy. W skrócie: możliwe, choć niełatwe jest życie w cieniu apokalipsy.

Pejzaż w kolorze sepii (Ishiguro Kazuo)