Jestem zła i rozczarowana, a nawet gorzej – czuję się oszukana. Jak po otwarciu pudła z proszkiem do prania, kiedy okazuje się, że proszku jest w nim połowa. Twardoch funduje swoim czytelnikom wyskrobki pisane lewą nogą pomiędzy kolejnymi prawdziwymi dobrymi książkami, jak się domyślam. Owszem, wśród tego bezładu zdarzają się dobre fragmenty – składające się może na 1/4 całej książki. Ale to trochę za mało. Do tego irytujące pławienie się we własnym ego, ach, ta erudycja, te podróże, te głębokie myśli. Zastanawia mnie tylko jedno – czy autor już odleciał i uwierzył w genialność wszystkiego, co wyjdzie spod jego pióra, czy po prostu cynicznie sprzedaje coś poniżej swojego poziomu, bo jego nazwisko jest już marką i "ciemny lud to kupi" (bez obrazy dla czytelników). Kupi, jak widać. Ja kupiłam. W sumie jedno nie wyklucza drugiego i jakoś dziwnie mi się łączy z niedawną historią z ambasadorowaniem Mercedesowi – powiedziałam wtedy, że Twardoch ma prawo zarabiać jak chce, jeśli nadal będzie pisał dobre książki. Niestety przeczuwam, że w wydaniu "Wielorybów i ciem" chodziło jedynie o mamonę. Wydaje mi się, że czytelnicy zasługują na więcej szacunku. Mam tylko nadzieję, że to jednorazowe potknięcie :/.