Wszystkie trzy historie: dwie o wampirach, jedna o czarownicach, składają się na jeden świat: świat nocy, ukryty przez zwykłymi ludźmi. Wampiry, czarownice, wilkołaki i inne niezwykłe istoty są nieliczne i uważają, że ujawnienie swego istnienia przed ludźmi byłoby dla nich wyrokiem śmierci. Boją się tego tak bardzo, że zdradzenie tajemnicy oznacza śmierć tak dla człowieka, jak dla istoty nocy, obojętnie, czy będzie lamią, wilkołakiem, czarownikiem czy jeszcze kimś innym.

Trzy podobne historie, w których trzy razy istoty ze świata nocy łamią odwieczny zakaz, ryzykując życiem w imię miłości.

Moim zdaniem „Świat nocy” jest o wiele ciekawszą książką niż „Pamiętniki wampirów” tejże autorki. To prawda, narracyjnie i językowo książka nie jest odkryciem, jest ledwie przeciętna. Ale fabularnie jest dużo lepiej. Smith w „Świecie nocy” objawia o wiele większą wyobraźnię, a wizja przedstawionego świata nocy jest bardziej spójna i wiarygodna. Dzięki temu książka jest bardzo klimatyczna, ekspresyjna i działająca na wyobraźnię. Przedstawiony w niej świat nocy jest straszny, ale jednocześnie pełen mrocznego uroku i piękna zakrytego przed ludzkim spojrzeniem tylko skrzydłem ważki, tylko cieniem liści...

"Boję się i pragnę zarazem" - tak jednym zdaniem można określić pragnienia ludzkich bohaterów. A ci nieludzcy, czy raczej prawie-choć-nie-do-końca-ludzcy? Im też oczy otwierają się na świat, który dawno temu odrzucili oni sami lub ich przodkowie.

Witajcie w Świecie Nocy. Musicie szeroko otworzyć oczy, by go dostrzec, ale on tu jest. Tuż, tuż...