Skończyłam pierwszy tom serii i już nie mogę się doczekać, kiedy zdobędę kolejne. Świetna narracja, autentyczne i ciekawe historie kobiet z całego świata oraz przepiękne zdjęcia sprawiają, że można poczuć się jak naoczny obserwator opisywanych wydarzeń.

Każdy rozdział, napisany niezmiernie szczegółowo i konkretnie, omawia największe trudności, z jakimi borykają się współczesne kobiety w poszczególnych częściach świata. Pokazuje, jak wiele ciąży na ich barkach i jak mimo wszystko dają sobie radę, nie zapominając o ogromnym znaczeniu wewnętrznej siły: "Dzieli nas wiele – jesteśmy inaczej wychowane, inaczej wyglądamy, wyznajemy różne religie. Jedna rzecz jest wspólna. Na pewno nie można o nas powiedzieć, że jesteśmy słabe"*.

Mimo iż świat idzie naprzód, od kobiet oczekuje się jeszcze więcej niż kiedyś. Powinny być piękne, inteligentne, powinny dobrze zarabiać, świetnie dbać o dom i rodzinę, a nierzadko muszą się również bezdyskusyjnie podporządkować narzuconym ograniczeniom. W dziewięciu historiach opisanych przez Wojciechowską kobiety nie mają łatwego życia, ale nie są też nieszczęśliwe. Dowodzą tego dystans i humor, z jakimi podchodzą do codzienności oraz uśmiechy na ich twarzach, które możemy oglądać na załączonych zdjęciach.

Kobiety są ciekawym obiektem obserwacji: z jednej strony wrażliwe, czułe i uległe, z drugiej – zacięte, odważne i o stalowym charakterze. Dla siebie i swoich najbliższych gotowe na największe poświęcenia, nieraz nawet za cenę własnego życia. Mimo presji otoczenia i ograniczeń kulturowych mają marzenia i nie boją się dążyć do ich realizacji. Są cierpliwe, nie tracą pogody ducha, a przede wszystkim potrafią świetnie odnaleźć się nawet w najtrudniejszych sytuacjach, kiedy przewrotny los rzuca im kłody pod nogi.


---
* Martyna Wojciechowska, „Kobieta na krańcu świata”, wyd. G+J RBA, 2009, s. 7.