Niezłomny: Opowieść o przetrwaniu, sile ducha i wybawieniu (Hillenbrand Laura) (5)
Na wstępie zaznaczam, że filmu jeszcze nie widziałem. Książka opowiada o losach Louisa Zamperiniego, którego cudowanie zapowiadającą się karierę biegacza przerwał wybuch drugiej wojny światowej. Louis zamiast dalej pobijać światowe rekordy oraz zdobywać medale i puchary zaciągnął się do wojska. Został przydzielony na celowniczego bombowca B-24, który pewnego pechowego dnia rozbił się na otwartej połaci oceanu...
Zaletą tej biografii są nie tylko niezwykle interesujące (i częstokroć przerażające) dzieje młodego znanego sportowca, który wylądował w japońskim obozie jenieckim, lecz również liczne fakty, jakich nie szczędzi nam autorka przy każdej nadarzającej się okazji. Dowiemy się np. co nieco o zawodach lekkoatletycznych z pierwszej połowy XX wieku, o budowie B-24, o stosowanej w Ameryce eugenice, o tym, jak wielu lotników ginęło nie w walce, ale z powodu usterek niedostatecznie przetestowanych maszyn, itd., itd. Jest tego bardzo dużo i stanowi to chyba największą zaletę książki.
Gdyby nie trochę suchy, sprawozdawczy styl, ocena byłaby jeszcze wyższa. W każdym razie jest to pozycja, którą na pewno warto się zainteresować, szczególnie jeśli ktoś lubi czytać o drugiej wojnie światowej.

Oko umysłu (Sacks Oliver) (5)
Kolejna świetna książka Sacksa. Dowiemy się z niej sporo o różnych rodzajach agnozji wzrokowych, o widzeniu stereoskopowym, a także o problemach samego autora ze wzrokiem spowodowanymi przez nowotwór (którego przerzuty po latach doprowadziły go do śmierci). Kto czytał inne książki Sacksa wie dobrze, czego może się i tym razem spodziewać, zaś kto nie czytał, ten wreszcie powinien spróbować! W moim przekonaniu Sacks był jednym z najlepszych popularyzatorów nauki i wielka szkoda, że już go z nami nie ma. Przynajmniej jednak pozostawił po sobie znakomite, mądre książki, a rzadko kto może pochwalić się tak wartościowym dorobkiem literackim.

Ajatollah śmie wątpić: Paradoks współczesnego Iranu (Majd Hooman) (5-)
Bardzo dobrze napisany reportaż o współczesnym Iranie (książka została wydana w 2008 roku). Dowiemy się z niego, jak wygląda życie przeciętnych obywateli, jakie są ich poglądy i zwyczaje, a także przyjrzymy się postawie przywódców politycznych (ten drugi element został jak na mój gust nieco za mocno eksponowany, za co daję minus). Autor stara się być rzeczowy, konkretny, obiektywny, a także zabawny, kiedy opisuje irańskie paradoksy i tamtejszy sposób myślenia. Przyznam, że dzięki Majdowi sporo dowiedziałem się o Iranie i teraz patrzę na ten kraj inaczej, bardziej przychylnie, jak na całkiem normalną (no prawie) społeczność zwykłych ludzi, którzy wcale nie różnią się tak wiele od nas. Również zależy im na dobrej gospodarce, przyjemnym i wygodnym życiu, poszanowaniu prywatności oraz na poszerzaniu swobód obywatelskich (to ostatnie ma na względzie szczególnie młodzież).
Iran różni się od nas znacznie kulturą, ale na pewno nie jest ciemnym, pałającym nienawiścią do Zachodu zakątkiem, gdzie diabeł mówi dobranoc. To tętniące życiem państwo o wyraźniej i interesującej specyfice, w którym opium przedkłada się nad alkohol, a Boga ponad wszystko.