Powieść autorstwa Khaleda Hosseiniego zatytułowana "Tysiąc wspaniałych słońc". Natknęłam się na nią właściwie przez przypadek. Gdy byłam na wakacjach, ujrzałam ją leżącą na stole. Zapytałam właściciela, o czym ona jest.
- O Afganistanie - odpowiedział.
To była dla mnie wystarczająca reklama, która z miejsca zachęciła mnie do lektury.

Powieść ta opowiada o życiu dwóch afgańskich kobiet : Mariam i Lajli. Pierwsza z nich wychowywała się w skrajnej biedzie, bez żadnych perspektyw. Gdy jej matka popełniła samobójstwo, udała się do ojca. Ten znalazł dla niej męża, z którym wyjechała do Kabulu. Druga z nich miała szczęśliwe dzieciństwo spędzone w towarzystwie obojga rodziców. Niestety, w wyniku wybuchu bomby w ich domu oni giną, a ona zostaje sama. Po pewnym czasie zostaje drugą żoną męża Mariam.

"Tysiąc wspaniałych słońc" przedstawia życie kobiet w kraju, gdzie nie znaczą tak naprawdę nic. Opowiada historię Afganistanu z punktu widzenia niewinnych istot. Pokazuje też, że przyjaźń może skłonić człowieka do zaskakujących czynów - tylko po to, by uratować tę drugą osobę...

Mimo że powieść ta porusza poważne tematy, jest napisana w sposób lekki. Z każdą stronnicą coraz bardziej fascynuje nas historia w niej przedstawiona. Pochłania i nie pozwala, by się od niej oderwać. W pewnym momencie nieświadomie stajemy się uczestnikami wydarzeń.

Książkę tę mogę polecić każdemu, kto jest zainteresowany tym, co dzieje się trochę dalej niż na naszym własnym podwórku. Tak naprawdę wszyscy powinniśmy ją przeczytać, by wiedzieć, jakie rzeczy dzieją się na świecie. Dzięki niej zdobywamy wiedzę, która uświadamia, co człowiek potrafi złego wyrządzić, jeśli tylko sam zacznie kierować swoimi czynami...

Jednym słowem: polecam.