Często zdarza się nam narzekać, jaki ten świat jest niesprawiedliwy. Próbujemy nawet z tym walczyć, ale oczywiście zazwyczaj bezskutecznie. Najtrudniej znieść niesprawiedliwość wobec kogoś zupełnie niewinnego. Wielu ludzi zostało oskarżonych i skazanych za coś, czego nie zrobili. Nie zdarza się to wcale tak rzadko, jak mogłoby się wydawać. Przykładem jest chociażby Roxana Saberi, której książka ukaże się w Polsce 23 września.

Roxana Saberi to amerykańska dziennikarka pochodzenia japońsko-perskiego. Przez kilka lat mieszkała w Iranie i pracowała nad książką o tym kraju. Niespodziewanie 31 stycznia 2009 r. została aresztowana. Oskarżono ją o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych i skazano na osiem lat więzienia w Evin. O procesie można było przeczytać i usłyszeć w wielu krajach. W walce o wolność nie była sama, bowiem sprawą zainteresowały się różne organizacje międzynarodowe, a nawet prezydent Barack Obama. W maju tego samego roku zwolniono ją z więzienia.

Na książkę (Sine Qua Non, 2015) nie sposób nie zwrócić uwagi. Na przedniej okładce – odpowiednio dobrane kolory, tajemnicze spojrzenie kobiety, intrygujący tytuł, zaś na tylnej – przerażające więzienie. Doskonale ilustruje to treść. Wydanie zostało wzbogacone o zdjęcia.

Historia Saberi jest bardzo poruszająca i wstrząsająca. Czytelnik w napięciu śledzi bieg zdarzeń i czeka, aż prawda zwycięży. "Między światami. Moje życie i niewola w Iranie" to pozycja pełna emocji, cierpienia, ale i rozterek. Bohaterka doświadcza niesprawiedliwości, a jakakolwiek próba obrony okazuje się daremna. Kiedy mówi prawdę – zarzuca jej się, że nie współpracuje. Zaczyna więc inaczej szukać ratunku. Składa fałszywe zeznania, słysząc obietnice wyjścia z więzienia. Dręczą ją jednak wyrzuty sumienia. Co jest ważniejsze? Wolność? Prawda? Czy kłamstwo może być wolnością? Roxana Saberi dokładnie opisuje, jak czuła się, gdy mówiła to, czego od niej oczekiwano. Opowiada, jak zwiodły ją obietnice, które okazały się niepewne i jak w końcu podjęła decyzję o powrocie do prawdy.

Można tu też znaleźć różne inne odczucia więźnia, takie jak lęk, tęsknota za bliskimi itp. Dziennikarka opisuje swoją codzienność w areszcie. Czytelnik ma okazję poznać także inne osoby, które tam się znajdowały i poznać choć część ich historii. Wśród nich są ludzie o naprawdę różnych charakterach. Jedni godzą z losem, drudzy chcą się buntować, niektórzy do końca nie tracą pogody ducha. Można zauważyć, że w więzieniu nawet najmniejsza rzecz daje nadzieję. Spotkanie z rodzicami, artykuł w gazecie, cytat.

"Moje życie i niewola w Iranie" to opowieść o miłości do kraju mimo doświadczenia ogromnego okrucieństwa. Historia walki prawdy z kłamstwem. Dowód na to, że nigdy nie można tracić nadziei. Lektura dla wszystkich, którzy lubią pełne emocji książki oparte na autentycznych wydarzeniach.


[Recenzja opublikowana również na moim blogu i portalach lubimyczytac.pl, granice.pl]