Najnowsza publikacja Szymona Hołowni (Znak, 2009) to swoisty podręcznik, utrzymany w konwencji gry (plansza i karty dołączone do zakupu) opartej na rozbudowanym teście wyboru. Pytania dość trafnie odzwierciedlają kondycję zarówno Kościoła w XXI wieku, jak i jego – jakkolwiek by patrzeć – nowoczesnych owieczek, szczególnie tych młodszych i co bardziej liberalnych. Są więc pytania o o kwestie tak dyskusyjne, jak zapłodnienie in vitro, darwinizm vs. kreacjonizm czy molestowanie dzieci przez księży. Są też takie, dzięki którym poszerzamy wiedzę o "instytucji", której częścią niektórzy z nas są: jaki skrót przy nazwisku stawiają członkowie poszczególnych zakonów, czym są jałmużna, post, przykazania kościelne i tak dalej. Odpowiedzi występują w kilku wersjach o różnej długości. Składają się na nie cytaty (obszerna bibliografia na zakończenie), relacje, wspomnienia i osobiste refleksje autora. Poza testem, Hołownia proponuje czytelnikom odpowiedzi na „Pytania fundamentalne”, kilka przestróg i kilkanaście nietypowych życiorysów świętych.

Lektura w wielu miejscach bywa inspirująca i ciekawa, jednak może się zdarzyć, że katolicy sięgający po „Monopol...” będą się czuli poirytowani oczywistością informacji. Ci z kolei, którzy zaczną czytać ze sceptycznym nastawieniem, mogą zezłościć się na autora za lekceważenie kontrargumentów bądź mu zaufać i spróbować zmienić coś drobnego w swoim życiu. Najbardziej jednak zastanawia mnie reakcja tych, którzy są daleko od Kościoła. Czy ktoś z nich sięgnie po tekst wyluzowanego (Hołownia wyraźnie chce dotrzeć przede wszystkim do młodych) prowadzącego „Mam talent”? Jeśli tak, myślę, że w żadnym wypadku nie straci swojego cennego czasu.