Przeczytałam tę książkę, żeby się do niej ustosunkować, trochę przez przypadek, nie wiedząc zbyt wiele ani o autorze, ani o polityce.

Okazała się dla mnie źródłem informacji o aktualnych wydarzeniach w Polsce, a także o bliższej i dalszej historii. Są tu też refleksje o UE, Grecji, Smoleńsku. Spodobało mi się solidne oparcie się autora na danych i statystykach, jego duża wiedza historyczna, lekkie pióro. Da się odczuć jego sympatie, ba, on się do nich przyznaje, ale mimo to celnie krytykuje różne obozy polityczne. Buduje ciekawe teorie, które brzmią logicznie i dają do myślenia. Odwołuje się do historii, aby wyjaśnić procesy, które zaszły i zachodzą w Polsce.

"Myśli nowoczesnego endeka" mnie bardzo zaciekawiły od pierwszych stron, później wciągnęły dzięki apelom sugerującym, że odbiorcami są właśnie młodzi, niezorientowani w polityce ludzie. Niestety autor, jak sam zaznaczył, chciał zainteresować różnych czytelników, a więc tych obeznanych w polityce i historii również (albo i przede wszystkim). Dlatego dla mnie ta pozycja stała się z czasem nużąca i niezrozumiała, co na pewno wynika z mojej mglistej znajomości historii. Ale w gruncie rzeczy jedyne, co mogę wytknąć Ziemkiewiczowi, to chaos, liczne dygresje, powtarzanie się. Niepotrzebne było definiowanie wciąż na nowo różnych wytłumaczonych już wcześniej pojęć. Refleksje dotyczące endecji pojawiają się dopiero pod koniec tej ok. 300-stronicowej, dość przygnębiającej książki – wcześniej dość szczegółowo opisane są np. przemiany ustrojowe po 1989 r.

Serdecznie polecam osobom o różnych przekonaniach politycznych. Autorowi może i bliżej do PiS-u niż PO, tak poszczególne określenia, jak i cała wymowa mogą być nieprzyjemne dla osób opowiadających się jednoznacznie po którejś stronie, dla tych pośrodku – również, ale warto przeczytać, bo ostatecznie Ziemkiewicz pisze dosyć rozsądnie. Zawsze można się też z nim po prostu nie zgodzić. Ale warto dać mu szansę.