Do przeczytania minipowieści Pełnia nieszczęścia (Handke Peter) ze zbioru Krótki list na długie pożegnanie; Pełnia nieszczęścia (Handke Peter) zachęciła mnie poniższa dyskusja akademicka w powieści Intryga małżeńska (Eugenides Jeffrey) :

„- A więc (…) co sądzicie o książce Handkego? (…)
- Totalnie mroczna i przygnębiająca. (…) Wspaniała.
- Zechcesz rozwinąć? – poprosił Zipperstein. (…)
- Cóż, panie profesorze, jest to temat bliski memu sercu: samobójstwo. (…) Ta książka ma rzekomo charakter autobiograficzny. Uważam jednak, podobnie jak Barthes, że akt pisania jest już sam w sobie fikcjonalizacja, nawet jeśli tematem są autentyczne zdarzenia. (…) No więc matka Handkego popełnia samobójstwo, a Handke siada, żeby o tym napisać. Chce być jak najbardziej obiektywny, chce być całkowicie… bezwględny! – Thurston stłumił uśmiech. Chciałby być osobą, która na samobójstwo matki zareaguje bezwzględnością na najwyższym literackim poziomie. Jego delikatną, młodą twarz rozświetlało zadowolenie. – Samobójstwo jest tropem literackim – oświadczył. – Zwłaszcza w literaturze niemieckiej. Mamy „Cierpienia młodego Wertera”. Mamy Kleista. O, coś mi właśnie zaświtało. – Podniósł palec. – „Pełnia nieszczęścia”. Nieszczęście, cierpienie. Według mojej teorii Handke czuł ciężar tradycji i ta książka była jego próbą wyrwania się na wolność. (…) [Wolność tu to] odejście od tej całej germańskiej samobójczej tradycji spod znaku Sturm und Drang. (…)
- Trafne skojarzenie z tytułem Goethego – stwierdził Zipperstein. – Ale zdaje mi się, że bardziej przyczynił się do tego tłumacz niż Handke. W oryginale jego książka nosi tytuł „Wunschloses Unglueck”. (…)
- To gra słów od wyrażenia wunschlos gluecklich, które znaczy osiągnąć szczęście, o jakim nawet się nie marzyło. Tylko że tutaj Handke dokonuje sprytnego odwrócenia. To poważny i dziwnie ujmujący tytuł.
- A więc tytuł Handkego znaczy „nieszczęście, o jakim się nawet nie marzyło” – powiedziała Madeleine. (…)
- Gdybym miał pisać o samobójstwie matki, wątpię, czy zależałoby mi na tym, żeby moja książka była nowatorska. (…) No bo czy nie odstręcza was ta bezwzględność Handkego? Ta książka nie wydała wam się trochę bezduszna?
- Lepsza taka niż ckliwa. (…) Bo czytaliśmy już ckliwe opisy nieżyjących rodziców. Milion razy. Straciły wszelką moc oddziaływania.
- Przeprowadzam teraz mały eksperyment myślowy – powiedział Leonard. – Powiedzmy, że moja matka targnęła się na życie. I wyobraźmy sobie, że napisałem o tym książkę. Dlaczego chciałem to zrobić? (…) Po pierwsze, byłby to sposób poradzenia sobie z bólem po jej stracie. Po drugie, może chciałbym odmalować portret matki. Żeby pozostała żywa w mojej pamięci.
- I myślisz, że to powszechna reakcja – wtrącił Thurston. – Że ponieważ ty reagujesz w pewien sposób na śmierć rodzica, Handke musi zachować się tak samo.
- Chcę powiedzieć, że jeśli matka odbiera sobie życie, nie jest to trop literacki. (…)
- No dobra. Prawdziwa matka Handkego odebrała sobie życie. Umarła w prawdziwym świecie i Handke odczuwał prawdziwy ból czy coś takiego. Ale nie o tym jest ta książka. Książki nie są o „prawdziwym” życiu, tylko o innych książkach. (…) Moja teoria jest następująca: z literackiego punktu widzenia Handke próbował tu zmierzyć się z problemem, jak pisać o czymś, nawet czymś prawdziwym i bolesnym, jak samobójstwo, kiedy wszystko, co na ten temat napisano, pozbawia cię jakiejkolwiek oryginalności wyrazu.
To co mówił Thurston, wydawało się Madeleine zarówno wnikliwe, jak i potwornie niewłaściwe. Może i miał rację, ale nie powinno tak być.” ["Intryga małżeńska" ss.39-42.]

Może i kogoś z BNetkowiczów to zachęci :)