Lato to piękny czas, gdy uczniowie nie chodzą do szkoły i nie czytają lektur, nauczyciele mają długie wakacje, a pozostali dorośli, choć ich urlopy są krótkie, chcą wykorzystać ciepłe dni na lżejsze tematycznie książki. Z tego właśnie powodu, wykorzystując lipcowe wieczory oraz swoje wyzwanie "Pod hasłem", postanowiłam ulżyć w cierpieniu kolejnej książce kurzącej się na półce. Twórczość autorki "W szpilkach od Manolo" znam (powiedziałabym nawet, że należy do mojego Top10 polskich autorek), zatem nie powinnam się rozczarować, prawda? Sięgnęłam po ten tytuł także ze względu na wiek głównej bohaterki :P.

Liliana ma trzydzieści pięć lat i trzy koty, o liczbie par szpilek w domu nie wspomnę. Jest "korpoludkiem" (jak mawia mój mąż), czyli pracuje w korporacji. Nie lubi wyścigu szczurów, nie znosi swojej szefowej, zwanej "Lejdi", ale pracuje w zgranym zespole szalonych dziewczyn, z którymi łączy ją przyjaźń. A to przecież bardzo ważne w życiu – mieć prawdziwych przyjaciół, prawda? Mama Lilki nie może doczekać się zięcia, wnucząt, ale ona sama nie bardzo pali się do nowego związku. Bo jak tu zakochać się znowu po tym, jak facet pod jej nieobecność sprowadzał sobie do JEJ apartamentu narzeczoną, niby to do siebie? Nie ma to jak wiara w ludzi, ale od czego są pomocni sąsiedzi...

Teraz Liliana ma pracę, ukochane zestawienia w Excelu, koty do pieszczenia oraz czas na spotkania z przyjaciółkami. I jej życie toczyłoby się wciąż tym samym torem, gdyby nie nowy dyrektor w "fabryce" – Michał Maliszewski, który już na wstępie denerwuje bohaterkę, zajmując jej miejsce parkingowe. Ale rozświetlająca oczy Lilki furia powoduje jedynie, że Michał zauważa w niej obiekt godny westchnień. Tyle że ten obiekt popsuje mu nieco plany zawodowe... Bo Michał jest nie tylko dyrektorem korporacji, o czym Lilka dowie się w dosyć nietypowej sytuacji, która ich połączy. Oboje mają tajemnice, on nie może zdradzić pewnych służbowych spraw, ona jest roztrzepana, wciąż coś gubi albo wkłada bezwiednie do torebki i... katastrofa gotowa. Z tego powodu nie dowie się, że porwania kobiet, które mają ostatnio miejsce, mogą dosięgnąć i ją...

Jak to w powieści obyczajowej, śledzimy przygotowania do pewnego ślubu, dziwne zachowania kolegi z pracy, uwielbienie niedoszłej teściowej dla Maliszewskiego, okazuje się też, że szpilki, niekoniecznie od Manola, mogą uratować kobiecie życie. O, tak, ta książka jest nie tylko napisaną z humorem słodką powieścią o miłości, seksie czy chwilach zapomnienia wszelakiego. To również kryminał. Choć, jak przyznaje sama autorka, nie zawsze poważny – chwil grozy, zwłaszcza dla zakochanych bohaterów, nie brakuje. Kiedy już bowiem dowiadujemy się, kim jest Michał, człowiek ze złośliwym poczuciem humoru, powoli zaczynamy wnikać w świat, gdzie nic nie jest do końca takie, jakim się wydaje. Nie we wszystko, co widzimy powinniśmy wierzyć. Liliana niestety o tym nie pamięta i pakuje się w niezłe tarapaty. A kiedy już dochodzimy do momentu, kiedy z reguły zaczyna się "żyli długo i szczęśliwie", otrzymujemy wielką dawkę emocji i wyjaśnienie tajemnic.

Tak, w początkowo zwyczajnym życiu kobiety po trzydziestce pracującej w korporacji, co nie jest zbyt ekscytujące, następują wydarzenia, które sprawiają, że śmiało mogę zaliczyć "W szpilkach od Manolo" do powieści dobrych na letnie dni czy zimowe wieczory. Podobnie jak te książki Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, które przeczytałam wcześniej, i ta przynosi odprężenie, którego tak często poszukuję w lekturach. Prosty, łatwo zapadający w pamięć język, świetne dialogi z humorem i ciętymi ripostami oraz bardzo widoczne przeobrażenie się bohaterki to atuty tej historii. Lekka i niezobowiązująca lektura, którą polecam pragnącym odpocząć po pracy, nie tylko w korporacji... Tylko może szpilki do czytania zdejmijcie :P.


[Recenzja została wcześniej opublikowana na moim blogu]