Bardzo solidna kulturalno-medialna kronika z lat 1989-2014, napisana dowcipnie i z polotem. Dla dzieci PRL-u, takich jak ja, to prawdziwy powrót do przeszłości, czasami aż się łezka w oku kręci. Wielki szacunek dla autorki za ogrom pracy, którą wykonała.

Z minusów: trochę za dużo KKP w tej kronice, chociaż gdyby była napisana w pełni obiektywnie, pewnie nie miałaby takiego uroku – jednak wstawianie własnego zdjęcia tudzież zdjęcia swojego psa co kilkadziesiąt stron to już naprawdę lekka przesada.

Następnie – styl. "Ćwiartka raz" napisana jest z charakterystyczną manierą KKP (plus jej złośliwości) i jeśli ktoś to lubi, będzie zadowolony; ja stwierdziłam, że język ten lepiej wypada w telewizji niż w książce, literatura ma jednak inne wymagania. Mowa potoczna w TV jest do zaakceptowania, ale tu wypada trochę prostacko. Zdanie zaczynające się od "Kurczę"? Uważam, że to nieporozumienie. I takich kwiatków jest wiele.

Wreszcie – kuleją korekta i redakcja (wyd. Prószyński i S-ka, 2014). Pierwszy prezes Giełdy Papierów Wartościowych to Wiesław (a nie Witold) Rozłucki, użycie określenia "realne pieniądze" też rzuca się w oczy, brak "nie" w zdaniu przekręca jego sens, i tak dalej.

Niemniej jednak – polecam. Ale chyba trzeba lubić autorkę, żeby nie irytować się zbyt często :).