Franciszek Dionizy Kniaźnin (1749 lub 1750-1807), najwybitniejszy - obok Franciszka Karpińskiego - autor nurtu sentymentalnego w literaturze polskiego oświecenia, pozostawił w spuściźnie blisko sto tłumaczeń z liryki Horacego.

Do dzieł rzymskiego mistrza poeta zbliżał się na początku i pod koniec swojej twórczej drogi. Najwcześniejsze owoce jego pracy na tym polu mieści prestiżowa zbiorowa edycja "Pieśni wszystkich Horacyjusza przekładania różnych" z lat 1773-1775, kolejne zaś weszły w skład własnej już kolekcji "Erotyków" z roku 1779. Kniaźnin powrócił też na krótko do Horacego, gdy u księstwa Czartoryskich w Puławach u schyłku świadomego istnienia porządkował dorobek, spisując obszerny kaligraficzny manuskrypt - niedokończone dzieło życia.

Obecne wydanie po raz pierwszy gromadzi wszystkie Kniaźninowskie "Horatiana" w nowoczesnym krytycznym opracowaniu.

[Księgarnia Akademicka, 2011]