„Marzycielka z Ostendy” to zbiór opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta przedstawiający ludzkie historie, których treść oscyluje wokół pytania o sens życia. Bohaterów książki łączy samotność i poczucie istnienia w obszarze egzystencjalnego pogranicza.

Na pozór ich życie jest szare i poukładane, bo przecież w niczym nie odbiega od jakiegoś narzuconego schematu. A jednak ta oczywistość i przewidywalność zachowań postaci w gruncie rzeczy przypomina jedynie teatralną maskę, pod którą kryje się ich prawdziwe „ja”. Schorowana staruszka, idealna żona, zmęczona rutyną pielęgniarka czy wreszcie zapracowany profesor, to przecież osobowości nietuzinkowe. Kostium, który przybrali wobec nieświadomego prawdy społeczeństwa, pozwala im ukryć wewnętrzne pragnienia i emocje, jakie zamknęli w sferze ascetycznego, wyważonego życia.

Jak pokazuje treść książki, w odpowiednim miejscu i czasie potrafili jednak ulec sile emocjonalnego impulsu, który nadał ich egzystencji nowego znaczenia, a przede wszystkim uczynił ją czymś na swój sposób niepowtarzalnym.