Kiedy mówimy o chorobie Alzheimera lub o chorobie Parkinsona, nie zastanawiamy się nad tym, że za ich nazwami kryją się jacyś badacze z krwi i kości. To oni sprawili, że ludzkie cierpienia zostały zdefiniowane i przestały być bliżej nieokreślonym zaburzeniem ludzkiego zachowania.

Holenderski historyk psychologii Douwe Draaisma rekonstruuje życie dwunastu lekarzy i psychiatrów, badaczy mózgu i umysłu, którzy użyczyli swych nazwisk rozmaitym zespołom chorobowym. W jego książce ożywają postacie i dorobek Jamesa Parkinsona, Alois’a Alzheimera, Sergiusza Korsakowa czy Hansa Aspergera.

Niezwykle barwny styl Douwe Draaismy sprawia, że jego książkę czyta się jak powieść sensacyjną. Równie istotne jest jednak to, że jej szeroka perspektywa historyczno-humanistyczna pobudza do refleksji nad obecnym miejscem badań naukowych w dziedzinie medycyny.

[PIW, 2009]