Może ktoś powie: „Co robisz, człowieku!? Postanowiłeś oskarżać kogoś, a tymczasem nie sformułowałeś zarzutów, lecz wygłaszasz panegiryk. Czyś rozum postradał?”. Nie jestem szalony, przyjacielu, ani tak nieudolny, iżbym nie potrafił skonstruować logicznej argumentacji. Przedstawiam zalety Flakkusa nie dlatego, że wroga chwalić wypada, ale by tym mocniej uwypuklić jego nikczemność. Jeśli bowiem ktoś błądzi przez nieznajomość dobra, zasługuje na przebaczenie, lecz gdy świadomie popełnia występek, nie ma nic na swoją obronę, potępia go nawet trybunał własnego sumienia*.

---
* Filon z Aleksandrii, "Flakkus. Pierwszy pogrom Żydów w Aleksandrii", przeł. Ewa Osek, wyd. WAM, 2012, s. 110.