"Lunapark", najbardziej kompleksowa, ale i najostrzejsza, można by powiedzieć najbardziej prowokacyjna powieść Tomislava Zajeca. W "Lunaparku" mianowicie na wrotkach przejeżdża się przez mieszkania, błyskają perłowe naszyjniki, anioły rozpościerają swoje skrzydła i pokazują kroki taneczne, a opis zewnętrznego wyglądu ich postaci można umieścić na liście najświetniejszych opisów tego rodzaju.

Miejskie paranoje, osobisty koszmar pustki, oddźwięki typowych, realistycznych brudów, chorób, prawo do bycia innym i odmiennym, pod względem stylistycznym w tej powieści na wysokim poziomie intensywności są inwentarzem tematów i motywów, które – umieszczone w znaczącej i doskonałej formie – sprawiają, że z taką powieścią najnowsza chorwacka twórczość prozatorska jeszcze nie miała do czynienia.

[Wydawnictwo Międzymorze Fundacja Kultopia, 2014]