Są to scenariusze dwóch ostatnich filmów wielkiego szwedzkiego reżysera, stanowiące, jak to zwykle u Bergmana, samoistne utwory literackie.

"Fanny i Aleksander" czyta się jak powieść, i to powieść tradycyjną, wielowątkową, rodzinną, obyczajowo-psychologiczną. Rzecz dzieje się na początku naszego stulecia w prowincjonalnym szwedzkim miasteczku, mającym stację kolejową, dwie linie tramwajowe, dom publiczny, gazetę lokalną, uniwersytet i teatr. Losy występujących tu licznych osób dramatu związane są właśnie z tym teatrem.

Głównymi bohaterami filmu "Z życia marionetek" są Peter i Katarina, występujący również, jako postacie drugoplanowe, w "Scenach z życia małżeńskiego". Kanwę, na której osnuty jest scenariusz, stanowi protokół przesłuchań, przeplatany scenami retrospektywnymi, a celem tej filmowej opowieści jest wyjaśnienie przyczyn zdumiewającej zbrodni, popełnionej, zdawałoby się, nieoczekiwanie, przez człowieka na pozór doskonale przystosowanego do życia, zakochanego we własnej żonie, uprawiającego z powodzeniem swój zawód.

[Czytelnik, Warszawa 1987]