Książka powstała na kanwie cyklu reportaży dla "Los Angeles Times" i jest wstrząsająca. Niektórym otworzy oczy na tragedię dzieci i ich rodziców, innym uświadomi, że mimo XXI wieku wciąż niektóre kraje tkwią w XIX.

Jest to historia Enrique, chłopca, nastolatka, który wyruszył na poszukiwanie własnej matki. Musiała ona opuścić jego i jego siostrę z powodu skrajnej nędzy, w jakiej przyszło jej żyć, gdy opuścił ją ojciec dzieci. Ich ojczyzną jest Honduras. Tam żyli tak biednie, że nierzadko chodzili spać głodni, a matka próbowała oszukać brzuchy dzieci wodą z cukrem. Przypadek Enrique nie jest odosobniony - autorka podpiera swoje wywody szeregami liczb przedstawionymi w sposób bardzo prosty i przystępny. One nie nużą czytelnika, tylko uświadamiają mu ogrom problemu.

Książka jest wstrząsająca, ponieważ przedstawia ten problem w sposób reporterski - oszczędność stylu powoduje, że uważny czytelnik uświadamia sobie to wszystko - tragedię rozdartej wyrzutami sumienia matki, tęsknotę i osamotnienie dziecka, które wzrasta w coraz większym poczuciu opuszczenia przez osobę najważniejszą w życiu. Matka z kolei ma wybór - patrzeć, jak dziecko marnieje z głodu, czy zostawić je pod opieką babci czy cioci i przysyłać pieniądze na lepsze życie? Na jedzenie, ubrania, przybory szkolne? Dylemat jest ogromny i nigdy nie ma dobrych decyzji. Coś kosztem, czegoś innego. Ta surowość stylu, podawanie suchych faktów w zestawieniu z wielością problemów tworzy klimat i szokującą treść książki.

Tysiące tęskniących dzieci wyrusza w niebezpieczną podróż na dachach pociągów towarowych w poszukiwaniu własnych matek. Uciekają od krewnych, którzy przekazują sobie te dzieci jak niechciany balast. Opis niebezpieczeństw, na jakie narażają się mali podróżnicy, jest przytłaczający - głód, zimno, gwałt, pobicie, śmierć pod kołami pociągów.

Polecam tę książkę z bardzo prostego powodu - ludzie w krajach rozwijających się nie zdają sobie sprawy z wyborów, jakich muszą dokonywać ludzie z Ameryki Środka. I to nie dlatego, że nie mają na lepszy samochód czy większy dom. Oni nie mają na jedzenie i ubrania. A niektórzy rodzice zdają się zapominać, że są najważniejszymi osobami dla swoich dzieci. Dziecko zostawione przez matkę tęskni i cierpi - to odciska ślad na całej jego przyszłości. Często te dzieci mówiły, że wolałyby być głodne, ale mieć matkę przy sobie. Babcia ani ciocia nie zastąpi mamy.

Problem jest ogromny, a książka poruszająca.