Lata 30. XX wieku, małe miasteczko Maycomb na południu USA. Skromna rodzina, w której skład wchodzą prawnik Atticus – ojciec, Jem – syn oraz Skaut – córka, najmłodsze dziecko, wiedzie szczęśliwe życie wraz z panią Calpurnią, czarną kobietą, która jest ich pomocą domową. Jednak sielanka ta zostaje zakłócona, gdy Atticus podejmuje się obrony Murzyna oskarżonego o gwałt na białej kobiecie. Według mieszkańców Maycomb bowiem biały człowiek zawsze ma rację, a czarny to nie więcej niż śmieć.

Narratorką jest Skaut, kilkuletnia dziewczynka, która wszędzie podąża za bratem. To mała chłopczyca, nie chce ubierać się ani zachowywać tak, jak każą jej starsze kobiety, czyli jak dama. Skaut nie lubi sukienek, woli swoje bryczesy. Jest uroczym dzieckiem, a przy tym niezwykle mądrym i dostrzegającym wiele spraw, których nie widzą dorośli. Jem dla swojej siostry oddałby wszystko. Wie, że musi się nią opiekować i dbać o to, aby nic jej się nie stało. Cierpliwie znosi jej nieustanne pytania i stara się tłumaczyć to, co chce wiedzieć. Oboje z każdym zmartwieniem mogą zawsze zwrócić się do ojca. Jego sposób wychowywania dzieci krytykuje wiele osób. Już chociażby fakt, że zwracają się do niego po imieniu, jest dla niektórych wyrazem całkowitego braku szacunku. Jem i Skaut uwielbiają Atticusa. Zawsze stanowi dla nich oparcie, pociesza ich i rozmawia z nimi, wyjaśnia to, co dzieje się wokół. Jest bardzo ciepłym i dobrym człowiekiem, dzieci mają z nim wspaniały kontakt. To moja najbardziej ulubiona postać ojca ze wszystkich, z jakimi kiedykolwiek miałam do czynienia. W wychowaniu dzieci pomaga mu Calpurnia. Czarnoskóra pomoc domowa nie jest w Maycomb dobrze widziana, ale w tym przypadku mieszkańcy miasteczka ją akceptują. Do czasu...

Pierwsza część książki to przede wszystkim opowieści dotyczące życia codziennego dzieci. Ich przyjaźni, zabaw, szkoły, pomysłów na zabicie nudy. Dzięki tym opisom można bliżej poznać mieszkańców miasteczka i ich uprzedzenia. Głównym powodem do nietolerancji jest dla nich kolor skóry, ale nie omieszkają szydzić także z białych, którym wiedzie się gorzej.

Tematem drugiej części jest głównie obrona Toma Robinsona przez Atticusa. Młody Murzyn został oskarżony o zgwałcenie białej kobiety. W Maycomb fakt, że prawnik broni Murzyna, uważany jest za skandal i wielką hańbę. Atticus jednak nie przejmuje się tym i stara się dowieść niewinności Toma. To, co dzieje się w sądzie nie ma nic wspólnego z równością wszystkich ludzi.

Całej tej sytuacji od samego początku przyglądają się Skaut i Jem. Nie rozumieją, dlaczego tak się dzieje. Nie rozumieją, dlaczego między ludźmi panuje tak wielka nienawiść. Czują się zszokowani. Są na tyle mali, że nie zdążyli jeszcze wpaść w wir uprzedzeń i nietolerancji, jakie panują dookoła. Nie oceniają ludzi po kolorze skóry, po statusie społecznym. Dla nich człowiek to człowiek, bez względu na wszystko. Każdego traktują tak samo. Mają jeszcze nieskażone spojrzenie na świat. Jednak odczują na własnej skórze, że bycie dobrym człowiekiem nie zawsze się opłaca. Jak? Przekonajcie się sami.

Nie wiem, dlaczego przeczytałam tę powieść dopiero teraz. Jest genialna. Miażdży swoją prawdą. Jest Znajduje się na każdej liście książek, które trzeba przeczytać. Teraz już wiem, z jakiego powodu. I również uważam, że to pozycja obowiązkowa dla wszystkich.

Polecam!


[Recenzja umieszczona również na blogu]