Czemu czytatka z Pattersona? Bo ta książka powaliła mnie na kolana! Nie wiem, czy to kwestia wczesnego roku wydania (1999), czy kwestia tłumaczki (Grażyna Jagielska), ale.. zobaczcie sami.

"Wiedziałem, że nie da się wyeliminować zbrodni, ale miałem nadzieję, że będzie ich coraz mniej. Nadzieję płonną!"

Czyżby fragment z Danielle Steele?:
"W jej oczach tańczyły iskierki radości. Czasem zatracam się w jej oczach, tonę w nich i znajduję wszystko to, za czym ludzie tęsknią, a tak rzadko dostają w dzisiejszych zdegenerowanych czasach."

W związku z obserwacją forum internetowego:
"Piętnaście po pierwszej zaczęła tracić do nich cierpliwość. W końcu, zupełnie wyczerpana, wystukała wiadomość do pojebańców, używając ksywki Sappho."

"Jest taka mądra i rozsądna. Oboje z Damonem są takimi dobrymi dziećmi. Nana twierdzi, że mają mocne charaktery, które rozwijają się we właściwym kierunku. Czyli wszystko w porządku.
-Dziękuję ci, kochanie. Przyjdę do twojego pokoju, jeśli będzie mi tutaj źle. Jesteś bardzo troskliwa i miła.
-To prawda, tatusiu. Jestem taka dzięki tobie i bardzo mnie to cieszy."

O szlafroku Muhammada Alego:
"Kocham ten stary szlafrok, chociaż zwykle nie przywiązuję wagi do pamiątek i rekwizytów przeszłości. Może wynika to stąd, że zewnętrznie przypominam Alego, a przynajmniej tak mówią ludzie. Jestem odrobinę przystojniejszy, za to on jest o wiele lepszym człowiekiem."

"Bayer nie mógł powstrzymać śmiechu. Shafer był takim zarozumiałym draniem, takim dobrym mordercą. Miał wspaniałą psychopatyczną osobowość."

W ferworze akcji mającej na celu złapanie wspomnianego wyżej mordercy - kule latają, trup ściele się gęsto, bohaterowie biegną..:
"-Co się dzieje z tym kutasem Whiteheadem? - zapytał Sampson, gdy biegliśmy do budynku. (...)
-Nie wiem, John! W hotelu był krótko. Widzisz, on jest graczem i też chce dorwać Shafera. To jest wielki finał. Jeden z nich zostanie zwycięzcą całej gry. A Shafer jest tutaj. Jestem pewien."

I tak dalej, i tym podobne.. zdania składające się z raptem trzech-czterech słów, powtarzanie w kółko tych samych informacji (jak gdyby czytelnik miał kłopoty z pamięcią), kiczowate opisy scen miłosnych, zero napięcia - ogólnie rzecz biorąc, takie książki to ja pisałam w liceum. Na szczęście ja z tego wyrosłam, a Patterson w nowszych powieściach prezentuje nieporównanie lepszy styl.


Łasica (Patterson James)