Rybakow napisał powieść, która może być niekiedy lekcją historii. Jest to swoisty portret psychologiczny Rosjan w czasach stalinizmu: od studentów, przez urzędników niższej i wyższej rangi, na samym Stalinie kończąc.

Historia z elementami biograficznymi autora, niekiedy wydaje się banalna, ale ukazuje absurdy ówczesnego systemu i problemy ówczesnych ludzi. Na plus jest to, iż historia pozostaje tłem wydarzeń.

Oto widzimy Saszę Pankratowa, studenta, który za głupstwo zostaje zesłany na Syberię. Jego wuj pnie się po szczeblach kariery politycznej. |Rzuca nam się obraz zrozpaczonej matki, bezradnych przyjaciół i bezwzględnego paranoika, który tym wszystkim kieruje.

Sięgnęłam po tę pozycję z nudy, a sama książka bardzo mnie wciągnęła. Rybakow mistrzowsko łączy wątki, wplata fakty historyczne. Polecam szczególnie fanom historii.