Kiedy - jeszcze jako młokos - kończyłem czytać "Władcę Pierścieni" po raz pierwszy, ściskało mnie w gardle. miałem kilka lat później to samo czułem pod koniec lektury sześcioksięgu "Diuny". Dzisiaj, po latach od tamtych pierwszych emocji, identyczne odczucie mam przy czwartym tomie "Pana Lodowego Ogrodu".

I to w sumie niech wystarczy za całą recenzję... Ponieważ moim zdaniem ten cykl zasługuje na taką samą pozycję. Na pewno powrócę do niego jeszcze nie raz, będę ponownie przeżywał przygody Vuka i całej drużyny. I żałuję tylko, że to już koniec.