Zdecydowanie moje ulubione czytadło.

Przepiękne opisy uczuć, trochę nauki, trochę świata w XXI wieku, trochę prawdziwej miłości rodem z romantyzmu. Tej namiętnej, odwzajemnionej i niemożliwej.

Pomysł dobry, wykonanie sprostało moim oczekiwaniom. Po obejrzeniu filmu dziękowałam Bogu, że mam tę tendencję do czytania książek przed ich ekranizacją, bo w innym wypadku nawet nie spojrzałabym na "S@motność".

Wiśniewski w fantastyczny sposób przedstawił bohaterów, pozwolił wniknąć w ich głowy, a co ważniejsze, w ich serca. Ma ten talent, potrafi pisać tak, jakby to było, jakby to widział, jakby to przeżył. Tak, jakby ta historia działa się gdzieś obok, nie tylko na kartkach przed nami.

Idealna, kiedy dopada nas melancholia, nostalgia, mamy ochotę zapomnieć. Wciągająca, poruszająca. Nie raz miałam wilgotne oczy, nie raz wyłam w głos, nie raz zamknęłam książkę, by pomyśleć i się zastanowić, a za chwilę powrócić do lektury.

Przeczytałam dwa razy, przeczytam pewnie kolejne kilka. To jest ta książka, której się nie zapomina, do której się wraca, o której się myśli.

Oceniłam na 6, bo jakże inaczej.