"Problem polega na tym, że ludzie jednak kłamią. Co więcej, kłamią często. Niektóre badania behawioralne wskazują, że średnio kłamiemy dziesięć razy w ciągu doby. Obejmuje to także tak zwane białe kłamstwa, które wypowiadamy, by kogoś nie zrazić lub uniknąć konfliktu. Psychologowie zaś twierdzą, że okłamie cię każdy, jeśli tylko będzie uważał, że leży to w jego interesie. My zaś możemy dodać, że każdy będzie skłonny do kłamstwa, jeśli uwierzy, że ujdzie mu to na sucho"*.

Na studiach miałam przedmiot "komunikacja interpersonalna", omawialiśmy na zajęciach różne zachowania, które mogą podpowiedzieć nam, że druga osoba ma coś na sumieniu, nie mówi całej prawdy, chce coś ukryć, boi się, czuje się niepewnie. Lubiłam ten przedmiot, bo okazał się bardzo praktyczny i przydatny na co dzień. Spowodowało to, że z chęcią sięgnęłam po "Anatomię kłamstwa".

Byli agenci CIA przedstawiają tu różnego rodzaju problemy oraz zagadnienia związane z kłamstwem. Pokazują, jak rozpoznać osobę mówiącą nieprawdę, jakie pytania zadawać, czego unikać, na co zwracać uwagę, a także jak danym kłamstwem kierować; wyjaśniają, dlaczego trudno nam czasem przyjąć, że ktoś nie jest z nami zupełnie szczery. Podają bardzo dużo przykładów, głównie związanych z ich pracą oraz z amerykańskimi politykami, które potwierdzają stawiane przez nich tezy oraz ukazują, jak wykorzystać to, o czym piszą,

W książce, która jest pewnego rodzaju poradnikiem, znajdziemy również dodatki oraz słowniczek. Dodatki to listy przykładowych pytań, jakie można zadać w czterech konkretnych sytuacjach w celu wykrycia kłamstwa. Pytania te pozwalają także nauczyć się, jak konstruować własne w sytuacji, która może tego wymagać. Słownik zawiera wszystkie użyte przez autorów pojęcia. Bardzo pomocne jest też umieszczanie ważnych informacji w tabelkach z boku stron - ja bardzo je lubię, bo przyciągają wzrok i ułatwiają zapamiętywanie informacji. Znajdują się w nich różne wytyczne, wskazówki, jak mówić.

"Anatomię kłamstwa" może przeczytać każdy - i amatorzy, i profesjonaliści - dzięki temu, że autorzy użyli bardzo prostego, przystępnego języka, zrozumiałego dla wszystkich. Do tego dochodzą odpowiednia czcionka i bardzo przejrzysty układ przykładów, wypowiedzi, tabelek. Zaletą jest także wykorzystanie różnych ciekawych cytatów rozpoczynających kolejne rozdziały.


---
* Susan Carnicero, Michael Floyd, Don Tennant, Philip Houston, "Anatomia kłamstwa", przeł. Iga Noszczyk, wyd. Sine Qua Non, 2015, s. 40-41.


[Recenzja pojawiła się także na moim blogu]