Drugi tom z serii Melchior Wańkowicz. Dzieła (po słynnej "Bitwie o Monte Cassino") zawiera "rodzinną" beletrystykę pisarza ("Szczenięce lata" i "Ziele na kraterze", które należą do najpopularniejszych i wielokrotnie wznawianych jego utworów) oraz unikatowy zbiór listów, jakie Wańkowicz wymieniał z obiema córkami - Krystyną i Martą w latach 1921-1941. Z ich treści wyłania się obraz skomplikowanych i zarazem fascynujących relacji rodzinnych Wańkowiczów.


Wańkowicz cenił humor jako materię literacką. Uważał, że czytelnika bądź słuchacza należy "odśmiać", czyli pozwolić mu co jakiś czas na głębszy oddech, na odpoczynek, na śmiech. Anegdoty, zabawne dygresje, żarciki, przekora, owe, jak je nazywał, "witaminy humoru" są u niego stale obecne.

Anna Bernat


Co zachwyca i wybija się na pierwszy plan w jego książkach - to po pierwsze jakość języka: mięsistego, klarownego i zindywidualizowanego. Po drugie:akcja, która jest zawsze misternie skonstruowana. Po trzecie: klimat, który Wańkowicz potrafił wyczarować jak rasowy gawędziarz z Kresów.

Piotr Kępiński


Wańkowicz w "Zielu na kraterze" z wielką atencją i pietyzmem pokazał lata okupacji niemieckiej w Polsce oraz cierpienie matki po stracie córki w Powstaniu Warszawskim (te fragmenty książki należą do najbardziej przejmujących obrazów ludzkiego bólu). Autor, który był poza krajem w czasie II wojny światowej, potrafił z wielkim literackim kunsztem odtworzyć atmosferę powstańczych dni walczącego miasta. Po ukazaniu się w kraju "Ziela na kraterze" w 1957 roku czytelnicy dziennika "Życie Warszawy" uznali tę książkę za najlepszą publikację poświęconą powstańczej Warszawie.

Aleksandra Ziółkowska - Boehm

[Prószyński i S-ka, 2009]