Dzisiejsza patomorfologia definiuje szereg pojęć związanych ze śmiercią, zna kilka szkół - począwszy od opisu zewnętrznego, a kończąc na technice napisania protokołu - przeprowadzania sekcji. Wymienia i definiuje specyficzne oznaki śmierci. Temperatura zwłok, bladość błon śluzowych, stężenie pośmiertne, plamy opadowe. To, co obecnie wiemy o zjawisku, jakim jest śmierć, znacznie przewyższa to, co wiedzieli nasi przodkowie, ludzie minionych lat i wieków, a jednak wciąż pojawiają się wątpliwości, wciąż występują różnice zdań. Od zawsze absorbowała ludzki umysł, przyciągała uwagę tak, jak światło przyciąga ćmę. Obawiano się jej, witano, składano krwawe ofiary, oczekiwano życia po śmierci, obcowania z duchami zmarłych. Każdy z rozrzuconych na kuli ziemskiej ludów spoglądał na tę kwestię inaczej i wykształcił inne wierzenia.

Tym właśnie zajął się Michael Kerrigan. Jego książka stanowi przegląd przez wieki poglądów na temat śmierci, związanych z nią rytuałów i wierzeń. Szamanizm, krwawe ofiary, obcowanie ze zmarłymi, mumie - nie tylko egipskie, współczesny pochówek, formy wyrażania żalu i zwyczaje pogrzebowe: powaga, radość, nawet pijaństwo. Uzupełnieniem tekstu są fotografie, reprodukcje rysunków i dzieł sztuki. "Historia śmierci" z całą pewnością nie wyczerpuje tematu, stanowi zaledwie zarys, szkic wybranych zagadnień. Mimo to, a może właśnie dzięki temu, jest interesującą propozycją dla początkujących, dopiero zapoznających się z tym tematem czytelników. Dla osób szerzej w nim zorientowanych może okazać się niewystarczająca, z całą pewnością ma braki, niemniej nawet z tymi wadami to ciekawa pozycja, streszczenie i sedno sprawy, napisana prostym, ciekawym językiem, rozpatrująca konkretne zagadnienia z kilku różnych, często odmiennych punktów widzenia. Jako taka pozwala nam na wyróżnienie spośród wierzeń tego, które może nas zainteresować i które pragnęlibyśmy zgłębić w przyszłości.