...mój diabeł stróż: Listy Andrzeja Czajkowskiego i Haliny Sander (Czajkowski Andrzej, Janowska Anita Halina (pseud. Sander Halina)) (5,5)
Na książkę trafiłem zupełnie przypadkiem, była akurat w promocji, a że lubię wszelkie biografie i dzienniki z wydawnictwa W.A.B., to się nią zainteresowałem. I okazało się, że czekała mnie nie lada gratka! Listy są rewelacyjne!

Złożoność psychiki i problemów korespondentów jest przeogromna. Moja własna postawa wydaje się iście stoicka, przy wielowarstwowości ich osobowości tonącej w ciągłych rozmyślaniach nad kształtem własnego ja. Tyle tu emocji, tyle przemyśleń, tyle prób rozszyfrowania drugiej osoby... Naprawdę, czyta się to wszystko z zapartym tchem. Takie „Listy na wyczerpanym papierze” (zachwalane przez wielu) stoją w moim prywatnym rankingu o kilka klas niżej. Zupełnie inna jakość.
Na uwagę zasługują również zdjęcia (jaka ona była w młodości śliczna!) oraz kilka innych dodatków, na przykład dwa opowiadania zamieszczone w tomiku (jedno Haliny, jedno Andrzeja) i kilka pięknych wierszy.

Dla mnie jest to wręcz idealny kandydat na lekturę szkolną. Rarytas jakich mało!

Morderstwo w Boże Narodzenie (Christie Agatha (pseud. Westmacott Mary)) (5)
Jedna z najlepszych książek Christie jakie czytałem (zaraz obok „Dziesięciu Murzynków” oraz „Morderstwa w Orient Expresie”). Bohaterowie są świetnie naszkicowani a zbrodnia budzi mnóstwo wątpliwości i prowadzących donikąd poszlak. Każdy może być zabójcą, chociaż jednocześnie okoliczności zdają się nie pasować do nikogo. Autorka raz za razem pozostawia nam nowe tropy, z których, jak dzieci, próbujemy bezskutecznie znaleźć winowajcę przeskakując z jednego kandydata na drugiego. Rozwiązanie zagadki jest tym razem naprawdę trudne i zarazem satysfakcjonujące, gdyż genialny umysł Herkulesa Poirot wyjaśni nam na samym końcu wszystko z najdrobniejszymi szczegółami. Polecam. Bardzo dobry kryminał.

Piaskowa Góra (Bator Joanna) (4,5)
Nie jest to do końca mój typ literatury, zbyt dużo tu bowiem zwyczajności (troszkę może przejaskrawionej) oraz pesymizmu, którym obficie nasączone są karty powieści, ale i tak całość spodobała mi się na tyle, że zaraz postanowiłem kupić kontynuację (i przy okazji zamówiłem niechcący jeszcze 17 innych książek – tak to już niestety ze mną jest). Bator bez wątpienia potrafi być świetną obserwatorką życia i w dodatku umiejętnie przelewa swoje obserwacje na papier sprawiając, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Powojenny Wałbrzych (choć nie tylko tutaj dzieje się akcja) został opisany jako szare miejsce, przeznaczone dla szarych ludzi, których losy nieodgadnionym trafem się stykają i prowadzą do powstania czegoś nowego, wyjątkowego, kogoś takiego jak utalentowana matematycznie Dominika Chmura.