Debiut Doroty Gąsiorowskiej „Obietnica Łucji” to książka równie intrygująca, jak jej autorka - kobieta, która przez wiele lat pisała do szuflady. Przez długi czas nie ujawniała swoich zapisków, w sumie nigdy nie chciała, aby ujrzały one światło dzienne, uważała, że nie ma wystarczającego talentu. Jakież to szczęście, że ktoś lub coś przekonało ją do wysłania w końcu swoich notatek do jednego z wydawnictw i grono czytelników mogło zacząć rozczytywać się w historii Łucji, nauczycielki, która rozpoczyna pracę w podkarpackiej wiosce o malowniczej nazwie Różany Gaj. Kobieta przyjeżdża do tej małej miejscowości z Wrocławia, gdzie pozostawiła byłemu mężowi świetnie prosperujące biuro turystyczne i apartament. Łucja czuje się bardzo zmęczona dotychczasowym życiem, los jej nie oszczędzał - wczesna śmierć rodziców, niemożność urodzenia dziecka; jej przyjazd na wieś to pewnego rodzaju ucieczka…

W pierwszych dniach pracy w szkole bohaterka poznaje Anię, dziewczynkę, która od samego początku staje się jej bardzo bliska, gdyż przypomina jej nią samą, kiedy była mała. Szybko poznaje też mamę Ani, chorującą na białaczkę. Kobiety zaprzyjaźniają się; Łucja składa Ewie obietnicę, która początkowo wydaje się nie do spełnienia… Jednak los potrafi i lubi zaskakiwać.

Debiut Doroty Gąsiorowskiej to przepiękna, bardzo wzruszająca opowieść o sile miłości, a także sile przeznaczenia. Mówi o tym, iż nigdy nie można tracić nadziei, nigdy nie jest za późno, aby zmienić swoje życie, sprawić, aby stało się ono bardziej wartościowe, a przede wszystkim, nigdy nie można przestać marzyć. Ukazuje, jak często błahe z pozoru sprawy stają się bardzo trudnymi do zrealizowania, a z drugiej strony jak trudne, wydawałoby się, kwestie rozwiązują się bardzo łatwo. Jest to powieść, która w jakiejś części dotyczy każdej z nas - kobiet, które na co dzień walczą z przeciwnościami losu, niepowodzeniami, ale wierzą, że będzie lepiej, że los da im szansę.

Z całego serca gratuluję pani Dorocie tak udanego debiutu i z niecierpliwością oczekuję kolejnych powieści.