Marian Kukiel (1885-1973), generał, polityk, historyk wojskowości. Od lat szkolnych zaangażowany w działalność niepodległościową, organizator Związku Walki Czynnej, współorganizator Związku Strzeleckiego „Strzelec”. W latach 1925-1926 był szefem Wojskowego Biura Historycznego, od roku 1932 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 1930-1939 dyrektorem Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Od roku 1939 na emigracji, w latach 1942-1949 był ministrem obrony narodowej w rządzie RP na uchodźctwie, w latach 1946-1973 dyrektorem Instytutu Historycznego im. Gen. Sikorskiego i profesorem Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.

Opublikował m.in.: „Dzieje wojska polskiego w dobie napoleońskiej 1795-1815”, „Zarys historii wojskowości w Polsce”, „Wojna roku 1812”, „Dzieje Polski porozbiorowej 1795-1921”.


„Bitwa Warszawska” to szkic historyczny ukazujący tło i przebieg walk Wojska Polskiego z Armią Czerwoną pod Warszawą w roku 1920. Nie został on nigdy opublikowany za życia Autora, pozostając ukryty w archiwum. Ten krótki tekst zwięźle oddaje ocenę bitwy warszawskiej, którą Kukiel rozwinął między innymi w artykule w czasopiśmie „Bellona”, za co został ostro skrytykowany przez Józefa Piłsudskiego.

[Polski Instytut Wydawniczy, 2005]