Dodany: 18.02.2015 14:36|Autor:
Książka: Zagłada chorych psychicznie: Pamięć i historia
Nasierowski Tadeusz, Bartoszewski Władysław, Leidinger Friedrich, Cechnicki Andrzej, Pietrowicz Aleksandra, Wardzyńska Maria, Janczewska Marta, Hojan Artur, Munro Cameron, Schulze Dietmar, Fiebrandt Maria, Hohendorf Gerrit, Gliński Jan Bohdan, Ilnicki Stanisław, Rosenau Renate, Wolff-Powęska Anna, Wnuk Rafał, Filipkowski Piotr, Marulewska Kinga, Czarnecki Michał J., Leociak Jacek, Obirek Stanisław, Baader Gerhard, Taranienko Zbigniew, Miklaszewski Krzysztof, Zanussi Krzysztof, Komar Michał, Jarzębski Jerzy, Sokół Lech, Kąkolewski Krzysztof, Kuryluk Ewa, Wojtkiewicz Aleksandra (Wojtkiewicz Ola), Król Anna (ur. 1979), Taborska Halina, Waltoś Jacek, Aleksandrowicz Maciej, Neumärker Uwe, Baumann Ulrich
Notę wprowadził(a): Louri
nota wydawcy
Los osób z zaburzeniami psychicznymi podczas II wojny światowej jak dotąd nie znalazł adekwatnego odzwierciedlenia w pamięci społecznej w Polsce. Chorzy psychicznie stanowili pierwszą grupę ofiar, która doświadczyła wszystkich, zastosowanych później przez nazistów, metod eksterminacji, w tym zabijania za pomocą gazu. Ich zagłada była wydarzeniem samoistnym, miała swe źródło w ideologii nazistowskiej, która przejęła modne wówczas idee eugeniczne i idee darwinizmu społecznego. Chorzy byli mordowani ze względu na swoją chorobę: zaburzenia psychiczne, ich przynależność etniczna nie miała znaczenia. Intencje sprawców, brutalność, przemysłowy charakter mordów oraz uniwersalność wydarzeń łączy zagładę osób chorych psychicznie z Holocaustem.
W pierwszej części książki autorzy omówili aktualny stan wiedzy na temat zagłady chorych psychicznie. Wyznaczona przez nich perspektywa obejmuje również funkcjonowanie służby zdrowia w okresie wojny, oraz los polskiego i niemieckiego personelu medycznego. Historia łączy się z pamięcią. Kwestiom tym poświęcona została druga część książki, w której przedstawiono związki między pamięcią a historią z perspektywy niemieckiej i polskiej.
Literatura, film, teatr koncentrują się głównie na badaniu pamięci. Historia jest w nich nierzadko sprawą drugorzędną, czy wręcz nieobecną. W trzeciej części książki autorzy przedstawili obraz pamięci czasu wojny zapisany w języku kultury polskiej.
Ostatnią część książki stanowią prace autorów zajmujących się dziełami sztuki publicznej utrwalającymi w pamięci tragiczne wydarzenia w historii. Kanwą dla tych rozważań są plany postawienia w Warszawie centralnego pomnika upamiętniającego zagładę osób chorych psychicznie.
[Eneteia, 2012]
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.